Hond Met Artrose Wanneer Is Het Genoeg?

Hond Met Artrose Wanneer Is Het Genoeg

Hond met artrose: wanneer is het genoeg? – Er is steeds meer mogelijk op het gebied van artrose. Zeker als er een duidelijke oorzaak is en er nog weinig sprake is van slijtage, is de kans op een volledig herstelde functie van het gewricht met een operatie groot.

Hoe lang kan een hond met artrose leven?

Artrose bij honden: levensverwachting – Een hond wordt niet minder oud door artrose. Als een hond door een vergevorderde artrose ernstige pijn pijn heeft kan de kwaliteit van leven helaas wel blijvend laag zijn. In dit geval kan euthanasie een keuze in het belang van het dier zijn.

Hoe weet je wanneer je je hond moet laten inslapen?

Hoe lang mag een hond met artrose wandelen?

10. Aanpassen van beweging – Het is belangrijk om uw hond ook nu te laten bewegen, ook bij honden met artrose. Uw dierenarts of dierfysiotherapeut kan adviseren over het aanpassen van de beweging van uw hond. Bij honden met artrose is het beter om regelmatig kortere wandelingen te maken dan een lange wandeling.

Welke medicijnen bij artrose hond?

Ontstekingsremmende en pijnstillende medicijnen – Een ontstekingsremmer of non-steroid inflammatory drug (NSAID) zoals bv. Rimadyl, Trocoxil ,Metacam, Cimalgex, Previcox,. ) heeft meerdere functies. Aan de ene kant remt het de ontsteking in het gewricht en aan de andere kant werkt het pijnstillend.

Vooral bij dieren die elke dag stram en startkreupel zijn, is dit geen overbodige luxe. Als eigenaar is het niet altijd makkelijk om te beoordelen of uw dier pijn heeft. Het zal immers zelden janken als het pijn heeft.

Daarom hieronder de belangrijkste tekens van pijn bij de hond en kat.

Heeft een hond met artrose pijn?

Artrose is een voor uw hond pijnlijke ontsteking door slijtage in de gewrichten. Hierdoor heeft uw hond pijn bij het lopen en gaat het bewegen steeds moeilijker. De aandoening komt regelmatig voor: één op de vijf honden krijgt last van artrose. Hoe herkent u het en wat is er aan te doen?.

Wat kun je doen tegen gewrichtspijn bij honden?

Heb ik mijn hond te vroeg laten inslapen?

Wanneer beslissen om je huisdier te laten inslapen. – Het laten inslapen van je huisdier is een hele moeilijke beslissing. Maar meestal het beste voor je dier wanneer het onnodig moet lijden door bijvoorbeeld ziekte of ouderdom. Euthanasie is dan het beste wat je nog kan doen voor je dier.

De dierenarts zal hierin een grote rol spelen;
Hij of zij zal onderzoeken of je maatje nog een kans op genezing of herstel heeft en in welke mate je dier te lijden heeft;
Ook zal gekeken worden in hoeverre je hond of kat bijvoorbeeld nog zelfstandig kan lopen, eet en drinkt hij nog (zelfstandig), reageert je dier nog op de omgeving enz;

Er wordt dus samen met de baasjes gekeken of er nog kwaliteit van leven is en een dierwaardig bestaan. De leeftijd van een hond, kat of ander huisdier speelt niet altijd een rol. Een jong(er) dier kan ziek worden of een ongeval krijgen waardoor inslapen onvermijdelijk wordt. Hond Met Artrose Wanneer Is Het Genoeg Wanneer er geen perspectief op genezing of herstel meer is en geen dierwaardig bestaan, dan kan de dierenarts adviseren om je huisdier in te laten slapen. Maar jij als baasje(s) zal uiteindelijk de moeilijke beslissing moeten nemen. De dierenarts kan je alles vertellen over het hele proces en zal je hierin ook kunnen begeleiden. Maar feit blijft; het zal een moeilijke en pijnlijke beslissing blijven om je huisdier te laten inslapen.

Bij veel dierenartsenpraktijken is het boekje “Zijn we niet te vroeg”, geschreven door dierenarts Hugo van Duijn, gratis verkrijgbaar. Een mooi geschreven (dun) boekje dat dient als hulpmiddel bij de moeilijke beslissing om je trouwe huisdier te laten inslapen.

Een aanrader. Hond Met Artrose Wanneer Is Het Genoeg “Zijn we niet te vroeg” door Hugo Duijn, dierenarts. Een hulpmiddel wanneer je voor de beslissing staat je huisdier te laten inslapen. Een aanrader! Vraag er naar bij je dierenarts of lees het hier.

Wat voelt een hond bij inslapen?

Voor veel huisdiereigenaren is het definitief afscheid moeten nemen van hun geliefde dier één van de moeilijkste dingen in de relatie met hun dier. Voor veel mensen is hun huisdier namelijk niet “zo maar” een dier, maar maakt het deel uit van het gezin. Soms gaan dieren op een natuurlijke manier dood. In andere gevallen, bijvoorbeeld als het dier ziek is, komt euthanasie in beeld. Een besluit moeten nemen over het al dan niet laten euthanaseren van een dier, brengt veel vragen met zich mee.

Euthanasie betekent in de meeste gevallen dat op verzoek het leven van een mens of een dier wordt beëindigd door de dood te bespoedigen of de mens of het dier ter dood te brengen, zodat er een einde aan het lijden van deze persoon of dit dier komt.

Een mens of dier wordt met euthanasie dus geholpen om dood te gaan met als doel om verder lijden te voorkomen. Er zijn verschillende vormen van euthanasie. Hier gaan we uit van actieve euthanasie, waarbij een dodelijk middel aan het dier wordt toegediend.

Belangrijk daarbij is dat de methode pijnloos, snel en eenvoudig is. De handeling is onomkeerbaar en moet veilig zijn voor degene die hem uitvoert. Natuurlijk moet de precieze handeling ook zijn aangepast aan de diersoort en het dier zelf.

Wanneer een dier geen dierwaardig leven meer kan leiden, is euthanasie gerechtvaardigd. De term ‘dierwaardig leven’ heeft echter geen algemene definitie. In grote lijnen kan gesteld worden dat een dier geen dierwaardig leven meer heeft als:

Het zelf geen initiatieven meer neemt om te bewegen, te eten en contact te hebben met andere dieren, de eigenaar en/of de omgeving;
Zich niet meer bewust is van afwijkend gedrag (bijvoorbeeld in eigen uitwerpselen blijft liggen);
Ernstige en langdurige pijn heeft die niet (voldoende) te bestrijden is.

Wees u ervan bewust dat dieren een sterke overlevingsdrang hebben en pas in een laat stadium zullen tonen dat er iets mis is. Als een dier laat zien dat het verzwakt is, is het in het wild immers duidelijk herkenbaar voor roofdieren. Meestal gaat het dus niet om duidelijke tekenen zoals pijnuitingen (bijvoorbeeld janken, piepen of mauwen), maar om (subtiele) gedragsveranderingen zoals rustiger zijn dan u van het dier gewend was.

Wie eigenaar is, heeft de zeggenschap. De eigenaar beslist dus of en wanneer zijn/haar dier mag inslapen. De dierenarts is wel verplicht om de eigenaar goed en volledig te informeren. Het kan een enorme schok zijn om tijdens een consult het woord ‘euthanasie’ te horen vallen.

Daardoor lijkt het wel eens of de dierenarts niet alles heeft verteld. Als er geen spoedeisende situatie is waarbij het dier heel veel pijn heeft, en als u wel erg geschokt bent, kan het verstandig zijn om naar huis te gaan. Ten eerste kunt u dan nog even tot rust komen, en ten tweede hebt u de tijd om alles nog eens op een rijtje te zetten en afscheid te nemen van uw dier.

In principe beslist de eigenaar wanneer het moment daar is. Maar niemand mag een dier mishandelen of verwaarlozen door hem/haar bijvoorbeeld (medische) zorg te onthouden. De hond op de keukenvloer laten liggen totdat de dood spontaan intreedt, of de kat in de tuin leggen en ‘wachten tot de natuur zijn werk doet’ is dan ook strafbaar.

Zo’n situatie is erg onprettig. Als het dier niet in ernstige nood verkeert, denk er dan nog even over na. Er is misschien een reden dat de dierenarts deze mening heeft. Aan de andere kant worden er natuurlijk ook wel eens onnodige euthanasieadviezen gegeven.

Als uw dier niet overduidelijk lijdt, kunt u er nog wel even over nadenken;
Misschien kunt u nog eens samen met de dierenarts de voor- en tegenargumenten doornemen;
U kunt de dierenarts ook vragen of nader onderzoek (bijvoorbeeld bloedonderzoek of een röntgenfoto) zinvol is;

Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn om meer duidelijkheid te krijgen over de vooruitzichten van het dier of om te bepalen of op enige wijze verlichting geboden kan worden. Bedenk als u en de dierenarts van mening verschillen wel het volgende: Bij dieren weten we niet altijd zeker wanneer ze lijden.

Er zijn dieren die onder de meest vreselijke omstandigheden niets laten merken. Als uw dierenarts bijvoorbeeld een diagnose heeft gesteld van een ongeneeslijke ziekte die veel pijn veroorzaakt, hoeft dit niet altijd zichtbaar te zijn.

Het kan zijn dat uw dier een aandoening heeft die op dat moment nog in het beginstadium is. Dat geeft u misschien tijd om afscheid te nemen, maar betekent ook dat het dier op korte termijn wel pijn zal kunnen gaan lijden. Maak hierover afspraken met uw dierenarts.

Misschien hebt u deze discussie met uw dierenarts vlak voor het weekend, of voor feestdagen. Als u het advies van de dierenarts niet opvolgt, bedenk dan goed hoe u gaat handelen als tijdens het weekend of feestdagen ineens een noodsituatie ontstaat.

Twijfelt u nog steeds, dan kunt u altijd een andere dierenarts om een second opinion vragen. Als de dierenarts nog mogelijkheden ziet om het dier te behandelen, dan mag hij dit in ieder geval voorstellen aan de eigenaar. Doorbehandelen is een kwestie van mogen, niet van moeten en kan alleen met goede informatie aan, en toestemming van de eigenaar.

Als de eigenaar niet bereikbaar is, ligt het anders, dan mag de dierenarts naar beste weten zelf handelen;
Ja, een dierenarts hoeft niet mee te werken aan euthanasie als hij of zij vindt dat dit nog niet aan de orde is;

U bent dan vrij om een andere dierenarts te zoeken die uw verzoek wel wil inwilligen. Neem de argumenten van uw dierenarts wel serieus: wellicht is er voor uw dier een andere oplossing mogelijk. De eigenaar, of de vaste verzorger die op dat moment voor het dier zorgt.

In noodgevallen mag dat. Een dierenarts is wettelijk verplicht om een dier de nodige hulp te verlenen. Als de dierenarts een dier in de praktijk krijgt dat ernstig lijdt en waarvan geen eigenaar bekend is, mag hij/zij het dier laten inslapen om het verder lijden te besparen, of behandelen natuurlijk, als de prognose goed is.

Euthanasie, in de vorm van het toedienen van verdovende middelen door een injectie, is diergeneeskundig handelen, en mag alleen door de dierenarts gebeuren. De dierenarts moet zich houden aan de Wet op de Uitoefening van de Diergeneeskunde. Samen met uitspraken van het Veterinair Tuchtcollege vormt dat een leidraad voor het uitvoeren van euthanasie bij dieren.

Zelf je eigen dieren doodmaken op een andere manier dan de dierenarts is niet aan te bevelen, want dat kan leiden tot ernstig lijden. De middelen waarmee de dierenarts de euthanasie uitvoert, mogen alleen door een dierenarts toegediend worden.

U kunt dus niet over deze middelen beschikken. Nee, de dierenarts is dat niet verplicht. Veel dierenartsen zijn er wel toe bereid, als hun praktijksituatie het toelaat. Sommige dierenartsen kunnen vooral in het weekend en ‘s avonds niet goed weg als ze dienst hebben.

Wordt uw dier op dat moment ernstig ziek, dan kan het zijn dat de dierenarts u toch verzoekt om naar de praktijk te komen. Tip: vraag eens aan uw dierenartsenpraktijk of euthanasie ook aan huis kan. Dat is echt geen rare vraag, en goed om te weten! Wettelijk mag u uw dier niet onnodig laten lijden.

Als het echt niet anders kan, zult u naar de dierenartsenpraktijk moeten gaan. Nogmaals: het is altijd verstandig om hierover te praten met uw eigen dierenarts op een moment dat het nog niet dringend is. Euthanasie is bedoeld als zachte dood. Als regel geldt dat de dierenarts een combinatie van een middel, een dosering en een toediening moet kiezen waarvan de dierenarts weet dat deze geen, of zo min mogelijk, opwinding bij het dier teweeg brengt, en binnen zeer korte tijd na toediening de dood zal veroorzaken.

Het dier moet voldoende worden verdoofd, en de dierenarts moet het dier observeren totdat hij zeker weet dat het dood is;
Dodelijke injecties die recht in het hart worden gegeven zonder dat daar een verdovende injectie aan vooraf gaat, worden door het Veterinair Tuchtcollege afgekeurd, en worden door de meeste dierenartsen niet meer gebruikt;

Indien mogelijk (dus als er geen sprake is van acuut ernstig lijden) zal voor een euthanasie altijd een afspraak worden gemaakt. De handeling kan in de dierenartspraktijk plaatsvinden, maar sommige dierenartsen doen het ook bij u thuis. Als de euthanasie in de dierenartspraktijk plaatsvindt, zal dit veelal op een rustig moment zijn, zodat het dier, uzelf en eventueel meegekomen gezinsleden de aandacht krijgen die u verdient en u niet (lang) hoeft te wachten in de wachtkamer.

Directe betrokkenen (eigenaar en gezinsleden) mogen altijd bij de euthanasie aanwezig zijn als ze dat zelf willen. Volwassenen die twijfelen wordt meestal aangeraden erbij aanwezig te zijn. U zult ervaren dat het dier geen angst of pijn heeft.

Vaak zijn dieren ook rustiger, als u in de directe nabijheid bent of het dier zelf vasthoudt. Vaak krijgt het dier eerst een injectie in een spier om het in een roes te brengen. Na ongeveer een kwartier is het dier dan rustig en worden prikkels uit de omgeving nauwelijks meer verwerkt.

Dan kan een overdosering van een narcosemiddel gegeven worden;
Dit middel wordt bij voorkeur in de bloedbaan toegediend, maar bij dieren waarbij dit niet mogelijk is wordt het op een andere manier toegediend (bijvoorbeeld in de buikholte bij vogels);

Vrijwel direct of kort na het toedienen van deze injectie stopt de ademhaling en even later ook het hart. Soms geeft het dier eerst nog een diepe zucht of is er een spiertrilling zichtbaar. Vaak loopt de urine uit de blaas doordat de spieren ontspannen. Het is natuurlijk beslist niet de bedoeling, maar het kan wel voorkomen.

Zelfs al doet de dierenarts er alles aan om het dier te verdoven zodat het niets merkt, dan kan het toch gebeuren dat de verdovende injectie pijn veroorzaakt, of dat het dier tijdens de verdoving gedesoriënteerd raakt en gaat piepen of janken.

Dat is voor de eigenaar heel naar om te zien, maar betekent niet altijd dat de dierenarts iets fout heeft gedaan. Als uw dier overleden is, kunt u ervoor kiezen om het lichaam van uw dier bij de dierenarts achter te laten. Het wordt dan opgehaald ter destructie.

Het is ook mogelijk om te regelen dat een dierencrematorium het lichaam bij uw dierenarts ophaalt om het te laten cremeren. U kunt het lichaam ook meenemen. Vervolgens kunt u het lichaam zelf naar het gemeentelijk verzamelpunt voor afvalverwerking brengen of laten ophalen door een dierenambulance, u kunt een crematie of begrafenis voor uw dier regelen en kleine dieren kunt u meestal ook zelf begraven.

Meer over deze praktische zaken, maar ook over de rouw die u kunt ervaren na het overlijden van een huisdier, vindt u in het Praktisch document ‘ Overlijden en rouw ‘..

Hoe weet je of een hond pijn heeft?

Honden laten niet altijd duidelijk zien dat ze pijn hebben. Pijn kan als een teken van zwakte worden gezien en trekt dan negatieve aandacht van andere roofdieren of soortgenoten. Daarom zijn honden vaak geneigd pijn te verbergen, wat het voor de eigenaar niet makkelijker maakt eventuele pijn te herkennen. Toch is het belangrijk dat u pijn bij uw hond kunt herkennen, omdat er sprake kan zijn van een onderliggende ziekte.

Bovendien is pijn slecht voor het welzijn van de hond. Pijn is een onaangenaam gevoel dat aangeeft dat er lichamelijke schade is of dat die zou kunnen ontstaan. Pijn heeft normaal gesproken de functie schade te vermijden of te verminderen en genezing te stimuleren.

Maar heftige of te lang aanhoudende pijn en de lichamelijke veranderingen die hierdoor ontstaan, zijn slecht voor het welzijn van het dier en kunnen herstel juist vertragen. Er is een verschil tussen acute pijn en chronische pijn. Acute pijn ontstaat snel, wordt vaak veroorzaakt door een lichamelijke beschadiging (trauma) en heeft een waarschuwende functie voor het dier om zichzelf te beschermen.

Het is makkelijker te herkennen dan chronische pijn. Chronische pijn duurt langer dan 3-6 maanden en gaat gepaard met minder duidelijke gedragsveranderingen. Acute pijn die niet goed herkend en behandeld wordt kan overgaan in chronische pijn.

Hieronder wordt uitgelegd wat de signalen zijn van deze verschillende soorten pijn, zodat u thuis kunt inschatten of uw hond pijn heeft. Een verkort overzicht van mogelijke pijnsignalen vindt u achteraan dit artikel. Wanneer een hond met vage klachten naar de dierenarts wordt gebracht, kijkt deze altijd hoe snel de hartslag en ademhaling van het dier zijn.

Een verhoogde hartslag en ademhaling kunnen duiden op acute pijn, maar ook op stress of angst;
Als uit verder onderzoek niet duidelijk is of er sprake is van pijn of stress, kiest een dierenarts vaak voor pijnstilling om te onderzoeken of de ademhaling en hartslag omlaaggaan;

Als dit het geval is, zal er zeker sprake zijn van pijn. Als eigenaar kunt u de hartslag lastig zelf meten, maar wanneer u merkt dat uw hond sneller ademt dan normaal moet u extra alert zijn. Dit kan duiden op pijn, maar kan ook andere oorzaken hebben (bijvoorbeeld warmte of stress).

Is de hond weer in een koele omgeving of is het moment van stress voorbij en blijft de ademhaling ook na enige tijd nog snel, neem dan contact op met uw dierenarts;
Het gedrag speelt een belangrijke rol bij het herkennen van pijn bij dieren;

Uitingen van gedrag zijn sterk afhankelijk van onder andere omgevingsfactoren. Wanneer een dier naar de dierenarts wordt gebracht, is pijnherkenning vaak nog moeilijker dan thuis. De onbekende omgeving en onbekende mensen zorgen ervoor dat een hond zijn uitingen van pijn probeert te onderdrukken.

Bovendien kan de hond bij de dierenarts last hebben van stress en angst. Het gedrag dat daarbij hoort, lijkt op het gedrag bij pijn. Het is belangrijk dat u gedragsveranderingen die te maken kunnen hebben met pijn al thuis, in de vertrouwde omgeving, kunt herkennen zodat u aan de dierenarts kunt vertellen wat u heeft gezien.

Het gedrag dat een hond die pijn heeft laat zien, is sterk afhankelijk van de oorzaak van de pijn. Daarnaast is de verandering in het gedrag van de hond bij acute pijn vaak anders dan bij chronische pijn. Bij acute pijn verandert het gedrag in korte tijd, wat vaak snel opvalt. De volgende gedragingen kunnen wijzen op acute of chronische pijn:

Verwijzen naar een pijnlijke plek: wanneer een hond pijn heeft op een bepaalde plek gaat hij deze plek vaak herhaaldelijk likken, bijten of krabben. Vooral bij acute pijn wordt dat veel gezien. Daarnaast probeert hij het pijnlijke (lichaams-)deel te verstoppen. Ook kan de hond janken bij aanraking van een pijnlijke plek of zelfs proberen te happen om het pijnlijke lichaamsdeel te beschermen.
Veranderde houding: honden met pijn hebben de neiging een houding aan te nemen die voor hen het minst pijnlijk is. Wanneer een hond acute buikpijn heeft, kan hij bijvoorbeeld met zijn voorpoten doorgezakt op de grond liggen, waarbij zijn kont in de lucht blijft. Dit kan een poging zijn tot verlichting van buikpijn. Honden met chronische pijn vermijden vaak bepaalde houdingen.
Veranderde interactie met mensen: honden die pijn hebben, reageren anders op mensen dan normaal. Sommige honden willen bijvoorbeeld niet meer aangeraakt worden, terwijl anderen juist aandacht opzoeken en steun zoeken. Zeker bij chronische pijn is het meest opvallende probleem doorgaans het veranderde gedrag naar mensen toe.
Gapen, uitrekken en uitschudden: honden die pijn hebben gapen minder vaak, rekken zich minder uit en ook uitschudden doen ze minder.
Verandering in beweeglijkheid: een hond met pijn kan veranderingen laten zien in de manier van voortbeweging of bewegelijkheid. Ze lopen bijvoorbeeld kreupel of lopen stijver dan voorheen. Bij chronische pijn zijn er vaak subtielere veranderingen in dagelijkse bezigheden zoals gaan meer gaan liggen, moeilijker gaan zitten en weer overeind komen of minder graag willen springen (bijvoorbeeld weigeren om de auto in te springen).
Voedsel: honden met pijn hebben soms een verminderde eetlust en kunnen zelfs afvallen.
Janken: soms kan een hond zo’n pijn hebben dat hij ervan gaat janken. Hoewel dit een voor de hand liggende uiting van pijn is, wordt dit regelmatig bestempeld als aandacht zoeken en wordt de pijn niet herkend.

Naast bovenstaande gedragingen komen de volgende gedragsveranderingen voor bij chronische pijn:

Energie: veranderingen in energieniveau, vrolijkheid, speelsheid en conditie. De hond wil bijvoorbeeld niet meer wandelen of hij wil wel spelen, maar het lijkt alsof hij geremd wordt.
Veranderingen in humeur en houding: een hond met chronische pijn kan hier een slecht humeur van krijgen. Zo wordt hij bijvoorbeeld angstig, verandert de alertheid, trekt hij zich terug, geeft hij een droevige indruk, heeft hij een verminderd zelfvertrouwen en komt onzeker over, neemt hij een ineengedoken houding aan, is hij sloom of minder sociaal.
Agressie: chronische pijn kan een oorzaak zijn van agressie. Het is belangrijk te beseffen dat chronische pijn zelden de enige oorzaak is van de agressie. Het kan agressief gedrag wel erger maken en pijn moet daarom altijd eerst uitgesloten worden wanneer er sprake is van probleemgedrag.
Signalen van ongemak: het regelmatig maken van geluiden als grommen of janken, verandering in lichamelijke verzorging, een depressieve indruk maken, veranderde reactie op mensen of andere honden (een hond kan steun gaan zoeken bij u, of zich juist gaan verstoppen of terugtrekken).
Uiterlijke veranderingen: bij langdurige chronische pijn kan de spiermassa afnemen, bijvoorbeeld doordat een lichaamsdeel niet of weinig gebruikt wordt. Ook kan door verminderde verzorging of minder eten de vacht van het dier een minder verzorgde indruk maken.
Slaapproblemen: meer of juist slechter slapen.

Elke hond heeft een bepaalde aanleg, een eigen persoonlijkheid en eigen ervaringen, waardoor elke hond andere pijnsignalen laat zien en anders reageert op pijn. Het is daarom belangrijk om altijd te vergelijken met het normale gedrag van uw hond voordat er problemen waren: wanneer het gedrag afwijkt kan er sprake zijn van pijn. Om pijnherkenning bij honden makkelijker te maken, zijn er allerlei onderzoeken gedaan naar het gebruik van schalen waarbij pijn beoordeeld wordt met een cijfer tussen de 0 en 10 of tussen de 0 en 100.

Chronische pijn is moeilijker te herkennen;
De subtiele gedragsveranderingen zijn vaak alleen herkenbaar voor de mensen die de hond door en door kennen;
Omdat bij chronische pijn het gedrag heel langzaam verandert en niet gekoppeld is aan bijvoorbeeld een verhoogde hartslag, is de herkenning van chronische pijn bijna geheel afhankelijk van pijnherkenning door u als eigenaar;

Op deze manier wordt beoordeeld of er pijn aanwezig is en zo ja hoe erg de pijn is die het dier ervaart. Een pijnschaal die thuis gebruikt kan worden door eigenaren is de ‘Canine Acute Pain Scale’ van de Colorado State University. Dit is een zogenaamde samengestelde pijnschaal waarin gedrag, houding en gedragsveranderingen samengevoegd zijn.

Deze pijnschaal is ook thuis makkelijk te gebruiken. Hierbij geven bepaalde schetsen de houding van de hond weer en kan een keuze gemaakt worden uit verschillende gedragingen die al dan niet vertoond worden.

Daaruit komt vervolgens een score tussen de 0 en 4, waarbij 4 staat voor ernstige pijn. De pijnschaal vindt u via deze link: http://www. vasg. org/pdfs/CSU_Acute_Pain_Scale_Canine. pdf. Er is veel verschil tussen honden in zowel uiterlijk als gedrag; bespreek daarom met uw dierenarts of dit meetinstrument ook voor uw dier bruikbaar is.

Soms is het moeilijk om gedrag dat te maken heeft met pijn te onderscheiden van andere gedragingen, zoals bijvoorbeeld angst of stress. Gedragingen die een hond kan laten zien als hij stress ervaart zijn bijvoorbeeld verdedigende agressie, herhaaldelijk slikken, hijgen, ontwijken, verstoppen, ijsberen, rusteloosheid, contact zoeken met een mens of andere hond, janken, kwijlen, platte oren, lage staart, voedsel weigeren en lippen likken.

Verschillende van deze stresssignalen kunnen ook waargenomen worden bij een hond met pijn, zoals hijgen, rusteloosheid, ijsberen, janken of contact zoeken. Het is belangrijk om een hond die stresssignalen laat zien goed te observeren om te zien of er misschien ook sprake kan zijn van pijn.

Let bijvoorbeeld op of de hond verwijst naar een pijnlijke plek of lichaamsdeel. Daarnaast kan de pijnervaring voor de hond verergeren wanneer hij tegelijkertijd andere stress ervaart. Om stress te verminderen bij een hond met pijn kan de eigenaar rustig bij het dier gaan zitten, zorgen voor zo min mogelijk geluiden, honden en katten gescheiden houden en een donkere omgeving creëren.

Honden kunnen ons niet zeggen of en hoeveel pijn ze hebben. De hierboven beschreven gedragingen zijn aanwijzingen voor pijn, maar dit zijn vaak indirecte aanwijzingen. Pijn veroorzaakt stress en soms ook angst, maar ook andere oorzaken dan pijn kunnen stress en angst veroorzaken.

In overleg met uw dierenarts kan besloten worden om ook bij twijfel een diagnostische pijnbehandeling te starten en na drie tot vier weken het gedrag opnieuw te beoordelen. Wanneer de hond duidelijke verbetering laat zien met de ingestelde pijnstilling, is het zeer aannemelijk gemaakt dat pijn inderdaad een onderliggende oorzaak van de problemen is.

Verbetert het gedrag niet, dan zijn er zeer waarschijnlijk andere oorzaken dan pijn. Het is belangrijk dat pijn bij uw hond behandeld wordt. Neem daarom contact op met de dierenarts als u denkt dat uw hond pijn heeft. Deze kan het dier onderzoeken om de oorzaak te achterhalen, maar kan bovendien pijnstillers geven die geschikt zijn voor honden.

Gebruik nooit (zonder voorafgaand overleg met uw dierenarts) pijnstillers die voor mensen bedoeld zijn, deze zijn in veel gevallen giftig voor dieren! Als u op de hoogte bent van veelvoorkomende ziektes en aandoeningen die de oorzaak kunnen zijn van pijn bij honden, kunt u sneller en makkelijker pijnsignalen bij uw hond opmerken;

Hierdoor worden pijnlijke aandoeningen eerder ontdekt zodat ze behandeld kunnen worden. De hond hoeft minder lang met een ziekte of aandoening rond te lopen en lijdt daardoor minder. Het blijft altijd belangrijk contact op te nemen met een dierenarts wanneer u pijnsignalen waarneemt.

Hieronder volgen enkele voorbeelden van ziekten die pijn veroorzaken. Artrose bij honden is een veelvoorkomende gewrichtsaandoening en één van de belangrijkste oorzaken van chronische pijn. Het komt regelmatig voor bij oudere honden, maar kan soms ook al vanaf jonge leeftijd optreden.

Artrose heeft effect op de meest beweeglijke gewrichten en ontwikkelt zich langzaam waardoor het moeilijk te herkennen is. Kenmerken van artrose zijn verminderde beweeglijkheid, verminderde activiteit en andere veranderingen in gedrag zoals stijfheid, kreupel lopen, tegenzin om te lopen of verminderde speelsheid.

Artrose komt vaker voor in oudere en zwaardere honden, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn;
Wanneer een hond één van deze veranderingen in gedrag of bewegelijkheid laat zien, kunt u het beste contact opnemen met dierenarts;

Voor oudere honden is het normaal dat ze wat stijver en minder beweeglijk worden. Het gebeurt echter regelmatig dat daarnaast ook artrose speelt die onopgemerkt blijft, waardoor de hond onnodig chronisch pijn heeft. Kanker is één van de belangrijkste doodsoorzaken bij honden.

Geschat wordt dat één op de vier honden overlijdt aan kanker;
Kanker kan pijn veroorzaken;
De intensiteit van kankerpijn is afhankelijk van een aantal factoren: de plek van bijvoorbeeld een tumor, de duur en het soort kanker;

Kankerpijn begint meestal als een acute milde pijn die over kan gaan in, soms ernstige, chronische pijn. Daarnaast kunnen kankerpatiënten doorbraakpijn ervaren. Dit zijn plotselinge, kortdurende aanvallen van extreme pijn die spontaan of door beweging ontstaan.

Het blijkt dat kankerpatiënten vrijwel altijd chronische pijn ervaren. Aangezien kankerpijn moeilijk te herkennen is, letten dierenartsen over het algemeen vaak op begeleidende verschijnselen die op kanker kunnen wijzen.

Een aantal voorbeelden zijn: verhoogde eetlust maar desondanks gewichtsverlies, pogingen doen om druk op de poten te verlichten, buikpijn die kan leiden tot braken of staan met een gebolde rug. Gebitsproblemen bij de hond worden vaak over het hoofd gezien en kunnen de oorzaak zijn van pijn.

Sommige honden laten niet graag hun bek openen waardoor het herkennen van een slecht gebit moeilijker wordt. Het is aan te raden honden al van jongs af aan te laten wennen aan het openen van hun bek en daarbij het gebit te inspecteren.

Als een hond last heeft van zijn gebit kan hij terughoudend zijn om dingen op te pakken, ergens op te kauwen of te slikken. Hij kan dan voedsel of speeltjes uit de mond laten vallen. Daarnaast kan een hond met gebitsproblemen last hebben van een trillende kaak, klapperende tanden of kwijlen.

Bovendien is een slechte adem vaak het gevolg van problemen met het gebit of het tandvlees;
Ga bij dergelijke symptomen naar de dierenarts om het gebit te laten controleren;
Zie ook het document ‘ Gebitsverzorging bij de hond ‘;

Syringomyelie is een zeer pijnlijke aandoening aan het ruggenmerg. Deze aandoening komt relatief vaak voor bij een aantal rassen, waaronder de Cavalier King Charles Spaniël , de Chihuahua en de Dwergkeeshond. Naast minder energie hebben en neerslachtig overkomen zijn de pijnsignalen die een hond met syringomyelie vertoont vrij typisch.

Erg opvallend is het aanhoudend krabben aan één kant van de schouder of nek (achter het oor) waarbij de huid vaak niet aangeraakt wordt. Daarnaast kan de hond ook overgevoelig zijn voor aanraking aan één kant van het hoofd, de nek of de schouder.

Het beste is natuurlijk om pijnklachten zo veel mogelijk te voorkomen. Dit is helaas niet altijd mogelijk, maar sommige aandoeningen kunnen door middel van een goede verzorging van uw hond voorkomen worden of milder verlopen. Meer informatie over een goede verzorging voor een gezonde hond is te vinden in het document ” Houd uw hond gezond! “. Lichaamsfuncties

Snelle hartslag en ademhaling
Minder of niet eten; afvallen

Gedragsveranderingen:

Verwijzen naar een pijnlijke plek: bijten, krabben, likken
Janken of agressie bij aanraken van een pijnlijke plek
Rusteloosheid
Veranderde houding
Vermijden van bepaalde houdingen
Veranderde interactie met mensen; terugtrekken of juist steun vragen
Minder gapen, uitrekken en uitschudden
Verandering in beweeglijkheid; kreupel, stijf
Vermijden van bepaalde bewegingen, zoals niet willen springen, wandelen, zitten
Janken; Regelmatig grommende of jankende geluiden maken
Veranderingen in energieniveau, vrolijkheid, speelsheid en conditie
Veranderingen in humeur en houding, depressieve indruk maken
Agressie
Verandering in lichamelijke verzorging,
Veranderde reactie op mensen of andere honden
Uiterlijke veranderingen: afgenomen spiermassa, slechter uitziende vacht
Slaapproblemen

Hoeveel pijn heeft een hond met artrose?

Klachten herkennen bij je hond – Artrose gaat gepaard met bewegingsklachten en kan de volgende symptomen opleveren:

moeite met opstaan, stijfheid bij opstaan;
moeite met op gang komen, kreupel of mank lopen (bijvoorbeeld uit de mand komen, na het rusten na een wandeling);
moeilijk een trap op- en af kunnen lopen;
niet meer achter een bal aan willen rennen of in de auto kunnen springen;
kreupel of mank lopen na een langere wandeling;
de neiging hebben tot uitglijden op een gladde ondergrond.

Je hond kan als gevolg van artrose (chronisch) last hebben van pijn. Omdat het een aandoening is die geleidelijk verergert, zal de hond niet hetzelfde reageren als bij acute pijn. Honden met chronische pijn piepen meestal niet, maar hijgen meer, ook als ze zich helemaal niet hebben ingespannen.

Kan je een gezonde hond laten inslapen?

Euthanasie, het laten inslapen van uw hond, is een gevoelig onderwerp. De meeste dierenartsen zullen om ethische redenen nooit een gezonde hond laten inslapen, maar als uw hond veel pijn heeft of lijdt aan een dodelijke aandoening wordt euthanasie een bespreekbare optie.

In een dergelijke situatie kunnen u of uw dierenarts euthanasie voorstellen om onnodig lijden te voorkomen. Beslissingen nemen over euthanasie van uw hond is vaak vreselijk moeilijk, maar u staat er niet alleen voor: uw dierenarts kan u helpen bij het maken van de juiste afwegingen.

Als er geen redelijke alternatieven meer zijn, kan het een enorme opluchting zijn om uw hond een vredige en waardige dood te kunnen bieden. Laten inslapen is één van de meest liefdevolle (en moeilijkste) dingen die een eigenaar voor zijn zieke hond kan doen.

Hoe gaat de euthanasie van een hond te werk? Het inslapen van uw hond, de euthanasie zelf, gebeurt pijnloos. Uw hond krijgt eerst een narcosemiddel toegediend waardoor de hond buiten bewustzijn raakt. Vervolgens wordt er een euthanasiemiddel toegediend waar de hond aan overlijdt.

Over het algemeen wordt het euthanasiemiddel in de bloedbaan toegediend via een ader in een voorpootje. De dood treedt meestal in enkele seconden na de injectie. Soms kan een hond als hij wegzakt nog een keer diep adem halen en ook kunnen er nadat de dood al is ingetreden nog enkele onwillekeurige spiersamentrekkingen optreden.

Dit is normaal en moet niet worden gezien als een teken dat de kat nog in leven is. Euthanasie op deze manier is snel, gecontroleerd, stressvrij en pijnloos. Als een hond erg onrustig is, kan de dierenarts voorafgaand aan de euthanasie een kalmeringsmiddel voorschrijven om ervoor te zorgen dat de laatste momenten van uw hond in alle rust verlopen.

Is het gebruikelijk dat de eigenaar bij zijn of haar hond blijft tijdens een euthanasie? De keuze om bij de euthanasie aanwezig te zijn of de hond aan de zorg van de dierenarts over te laten, is geheel aan de eigenaar. Velen kiezen ervoor om bij hun hond te zijn op het moment van overlijden, maar u moet zich niet schuldig voelen als u dit te zwaar of eng vindt. Wat gebeurt er met uw hond na overlijden?

U kunt zelf kiezen wat er met het lichaam van uw hond moet gebeuren nadat u hem heeft laten inslapen. Uw dierenarts kan op uw verzoek een aantal zaken voor u regelen:
U kunt uw hond door uw dierenarts tegen betaling van transportkosten laten verbranden samen met andere dieren.
U kunt uw hond laten begraven op een dierenbegraafplaats. Uw dierenarts kan u hierover meer informatie geven. ( www. dierenbegraafplaats. com )
U kunt uw hond bij de dierenarts achterlaten voor een crematie in één van de dierencrematoria in Nederland. U heeft daarbij nog vele keuzemogelijkheden: individuele crematie of collectieve crematie (samen met andere overleden huisdieren), as laten uitstrooien of een urn van uw keuze, de urn naar u op laten sturen of laten bijzetten in een urnentuin of columbarium, eventueel persoonlijk afscheid in het crematorium, een herinneringscertificaat, een foto van het overleden dier etc.
Als u beslist om bij uw hond te blijven, helpt u de hond door uw emoties zo goed als mogelijk voor hem te verbergen: het dier kan u aanvoelen en door uw onrust zelf onrustig worden. De kosten van de crematie zijn afhankelijk van uw keuze.

( www. hethoekschehof. nl )
Begraven van gezelschapsdieren in de eigen tuin is bij wet verboden, tenzij bij gemeentelijke verordening toegestaan. In sommige gemeenten mag u daarom het lichaam van uw hond mee naar huis nemen om het te begraven in grond die in uw eigendom is (dus niet in de tuin bij een huurwoning of in een nabijgelegen park). U kunt dit bij uw dierenarts of rechtstreeks bij uw gemeente navragen.

Rouwen om uw hond Het is niet meer dan normaal dat u van streek raakt en emotioneel bent bij het overlijden van uw huisdier. Uw dierenarts begrijpt dat, wees niet bang om uw emoties te tonen. Na het verlies van een huisdier volgt een periode van rouw waarin u afwisselend allerlei emoties kunt voelen: verdriet, eenzaamheid en zelfs boosheid. Deze gevoelens horen bij het natuurlijke verwerkingsproces.

Schuldgevoelens of zelfverwijt over de dood van uw kat zijn niet vreemd maar bijna altijd onterecht: een beslissing tot euthanasie is meestal het laatste middel en wordt uit liefde genomen om een hond uit zijn lijden te verlossen.

Koester uw herinneringen, denk terug aan de goede tijden en die typische dingen waardoor u zoveel van uw hond hield. Het kan helpen om met iemand te praten over uw gevoelens. Als u met iemand wilt praten die u begrijpt, kunt u ook contact opnemen met een professionele hulpverlener.

Kinderen begeleiden bij het overlijden van uw hond Ook kinderen kunnen het moeilijk hebben wanneer u een hond laat inslapen. Het is misschien hun eerste ervaring met de dood en het is belangrijk om eerlijk te zijn.

Vertel ze de waarheid, stimuleer de kinderen om te praten over hun gevoelens en deel ook uw gevoelens met hen. Spreek openlijk over uw hond en richt u daarbij op de goede herinneringen. Betrek uw kinderen bij een rituele begrafenis, crematie of herdenking van uw hond.

Laat ze samen met u een graf of gedenkplek kiezen en inrichten;
Kinderen kunnen hun verdriet en rouw vormgeven en verwerken door tekeningen of een fotoplakboek te maken of een verhaaltje te schrijven;
Een nieuw huisdier kan helpen bij de rouwverwerking, maar het is beter om uzelf en uw kinderen de tijd te gunnen om de dood van uw hond te verwerken;

Rouwverwerking bij de andere honden in huis Op geen enkele manier is vooraf te voorspellen hoe uw hond zal reageren op het verlies van een maatje. Soms blijft een hond ogenschijnlijk onaangedaan wanneer een huisgenoot overlijdt, een enkel dier lijkt zelfs ronduit opgelucht en gelukkig.

Andere honden kunnen daarentegen hun eetlust verliezen, geen belangstelling meer hebben voor hun omgeving of alleen maar zitten staren: het dier lijkt depressief;
Bij een klein aantal honden brengt het verlies van een hondenmaatje een verandering van persoonlijkheid of gedrag teweeg;

In extreme gevallen kan het gedrag van uw hond problematisch worden. Zoals voor veel diersoorten geldt, kan snuffelen en neuzen aan het lichaam van zijn overleden maatje uw hond helpen bij de rouwverwerking. Daarom is het zinvol om evt het lichaam van een geeuthanaseerde hond niet meteen te laten cremeren maar eerst mee naar huis te nemen.

Het is raadzaam om bij een buitengewone verandering in het gedrag van uw hond een dierenarts te laten onderzoeken of er geen sprake is van onderliggende lichamelijke problemen. Bij onoplosbare gedragsproblemen kunt u zich wenden tot een gedragsdeskundige.

Bron: LICG.

Hoe word een hond ingeslapen?

Uw hond laten inslapen, hoe gaat dat? – Als u eenmaal de moeilijke beslissing hebt genomen, maken we een afspraak om uw hond te laten inslapen. Het laten inslapen van een hond gebeurt meestal in de kliniek, maar thuis laten inslapen kan soms ook. Als u uw beste maatje in zijn vertrouwde omgeving wilt laten inslapen, kan de dierenarts in speciale gevallen bij u thuis komen.

Een tweede keuze die u moet maken, is of u wel of niet aanwezig wilt zijn bij het inslapen. Sommige baasjes helpt het om te zien dat hun hond op een liefdevolle en rustige manier inslaapt. Het kan bijdragen aan het verwerkingsproces.

Vindt u het te moeilijk om erbij te zijn? Wij respecteren ieders keuze. De dierenarts zorgt ervoor dat uw hond zo rustig mogelijk is. Hierna krijgt uw hond een injectie waardoor deze rustig wordt en langzaam in slaap valt. Bij een tweede injectie valt uw hond dieper in slaap, tot uiteindelijk het hart stopt met kloppen.

Hoeveel kost het om een hond in te laten slapen?

Welke beweging is het beste voor mijn hond met artrose?

Hoeveel kost het om je hond te laten inslapen? – De kosten voor het in laten slapen van een hond variëren per dierenarts. Over het algemeen kost inslapen bij de dierenarts rond de € 100,-. Je hond thuis laten inslapen is wat duurder, en ook de nooddienst kan duurder uitvallen. © Africa Studio / stock. adobe. com Houd je viervoeter vast tijdens jullie laatste stap samen. Zo wordt het wat draaglijker voor je hond en jezelf..

Hoe lang duurt het om een hond in te laten slapen?

Wat gaat de dierenarts doen? – Honden en katten krijgen eerst een injectie met een slaapmiddel, net zoals wanneer een dier geopereerd moet worden. Deze injectie kan door middel van een infuus in de poot gegeven worden, waarna het slaapmiddel direct in het bloedvat komt.

Hierdoor valt het dier al binnen enkele minuten in slaap;
Soms kiest een dierenarts ervoor deze eerste injectie in de spier te geven, meestal in de rug of de achterpoot;
Omdat het middel in dat geval eerst nog in het bloed opgenomen moet worden, duurt het in slaap vallen iets langer, ongeveer tien minuten;

Deze tijd kun je als baasje gebruiken om nog afscheid te nemen, maar beter is het om afscheid te nemen voor het dier het slaapmiddel krijgt. De injectie in de spier heeft namelijk ook nadelen. Het is daarom verstandig om met de dierenarts te bespreken wat de mogelijkheden zijn en wat dat voor het dier betekent.

Zodra de eerste injectie volledig werkt, is het dier in een zodanig diepe slaap dat deze buiten bewustzijn is. Hij of zij merkt vanaf dat moment niets meer van de euthanasie. Om het dier tot overlijden te brengen zal de dierenarts vervolgens een tweede injectie geven.

Deze injectie herken je aan een felrode of blauwe kleur en bevat een zeer hoge dosis van een slaapmiddel. Als er eerder een infuus geplaatst was, zal de dierenarts dit middel door hetzelfde infuus geven. Ook is het mogelijk deze injectie zonder infuus direct in het bloedvat te spuiten.

Bij katten en kleine honden kan er bovendien voor gekozen worden de injectie rechtstreeks in de buikholte of het hart te zetten;
Het is te begrijpen dat dit laatste een beetje eng klinkt, maar jouw dier voelt daar helemaal niets van;

Ongeacht de locatie zal het hart binnen enkele minuten na de injectie stoppen met kloppen, het dier is dan overleden.