Welke Aziatische Hond Is Herkenbaar Aan Zijn Blauwe Tong?
Mary Taylor
- 0
- 32
Hondenrassen met een blauwe tong – Er zijn hondenrassen die genetisch bepaald een blauwe tong kunnen hebben. Bekende rassen zijn bijvoorbeeld:
- De Chow Chow
- De Shar Pei
- De Eurasiër
Dit zijn alle aziatische hondenrassen die voor een groot deel ook nog genetisch aan elkaar verwant zijn. Bij deze rassen kan dus een volledige blauwe tong worden gezien. Er zijn ook rassen waar we met regelmaat een roze tong met blauwe vlekken zien. Dit zijn bijvoorbeeld de Rottweiler en Golden Retriever. De verkleuring kan ook op latere leeftijd ontstaan. Bij honden die worden geboren met een blauwe tong of blauwe vlekken op de tong gaat het om een goedaardige verkleuring door verhoogde aanmaak van pigment (melanine) door een genetische mutatie.
In de meeste gevallen is de mutatie niet dominant en is de blauwe tongkleur dus een uitzondering. Bij de Shar Pei en de Chow Chow is de mutatie echter dominant, wat wil zeggen dat deze honden eigenlijk altijd een blauwe tong hebben.
Bij een aangeboren blauwe tong of blauwe vlekken op de tong, of het ontstaan van pigmentvlekken op latere leeftijd is er eigenlijk geen risico voor de gezondheid en hoef je je geen zorgen te maken.
Welke Aziatische hond heeft een blauwe tong?
Chow-Chow, een statige verschijning – In China wordt dit ras ook wel „opgepoetste leeuwenhond”, „berenhond” of „blauwe tong” genoemd – deze bijnamen verwijzen naar de opvallende verschijning van de hond. De Chow-Chow behoort tot de groep van de Aziatische keeshonden.
- Hij heeft een compact postuur en weegt met een maximale schofthoogte van 56 ongeveer 30 kilo;
- Er zijn zowel kortharige als langharige vertegenwoordigers van dit ras;
- De kortharige hebben een pluizige zachte vacht;
Kortharige „Smooth Chows” komen minder voor dan de langharige variant. Deze heeft een dikke ondervacht en manen – deze leeuwen-look is typisch voor de chowchow. De imposante vacht heeft altijd maar één kleur. De buik en de binnenkant van de dijbenen mogen lichter zijn.
- De kleuren zwart, rood, blauw, fawn, crèmekleurig en wit zijn toegestaan;
- De dikke kleine oren staan recht overeind en de viervoeter draagt zijn staart over zijn rug;
- Een bijzonder kenmerk van de Chow-Chow wordt zichbaar als hij zijn bek open doet: de tong, het gehemelte en de lippen zijn blauw;
Wat bij andere rassen een reden zou zijn om zich zorgen te maken – een blauwe tong en blauw mondslijmvlies kan een aanwijzing zijn voor zuurstofgebrek– is bij de Chow-Chow een onderdeel van de rassenstandaard en geen teken voor problemen met de gezondheid.
Een eenduidige wetenschappelijke verklaring voor de kleur is er overigens niet. Er zijn wel legendes over de blauwe tong. Bijvoorbeeld deze: bij het scheppen van het helal en de bevestiging van de sterren aan de hemel vielen er blauwe brokjes van de hemel op aarde.
De Chow-Chow at deze op. Minder mythologische verklaringen gaan uit van een samenhang met de doorbloeding of de temperatuurregeling. © Jne Valokuvaus / stock. adobe. com.
Welke hond heeft een paarse tong?
De blauwe tong van de chow chow – Wist je dat chow chows van nature een blauwe tong hebben? Voor dit ras is het dus heel normaal als het tandvlees en de tong een blauwe kleur hebben. Bij sommige chow chows kan de tong zelfs paars tot zwar t zijn. Wetenschappers hebben nog steeds geen echte verklaring voor dit bijzondere uiterlijke kenmerk van de chow chow.
Sommige wetenschappers zeggen dat de blauwe tong te wijten is aan een overvloed van melanine , een pigment dat in de huid ligt. Een andere wetenschappelijke theorie zegt echter het omgekeerde: de chow chow produceert te weinig melanine , waardoor ze hun tong geen rode kleur kunnen geven.
Tot slot is er een theorie uit de Chinese mythologie , die beweert dat de chow chow de nacht haatte en er probeerde voor te zorgen dat het nooit meer donker zou worden door aan de hemel te likken. De goden waren erg boos hierdoor en hebben de chow chow gestraft door hem een blauwe tong te geven.
Waarom hebben sommige honden een blauwe tong?
Welke hond met blauwe tong kun jij noemen? De Chow Chow is vermoedelijk de bekendste, maar er zijn nog andere honden met een blauwe tong. Er zijn meer dan 400 hondenrassen, elk met hun eigen bijzonderheden, die hen onderscheid van de rest. Sommige van die eigenschappen kunnen nogal vreemd overkomen, bijvoorbeeld hondenrassen met een blauwe tong.
Alhoewel de tong doorgaans blauw wordt genoemd, lijkt de kleur over het algemeen meer overeen te komen met paars en soms zwart. Er gaan veel mythen en theorieën rond over de reden waarom sommige honden blauwe tongen hebben.
Wetenschappers kunnen geen gezamenlijk oordeel geven over de reden hiervan. Enkelen beweren dat de tong blauw is door een genetische mutatie, waardoor er een grotere hoeveelheid melanine of pigmentcellen in de tong zitten, waardoor het een andere kleur krijgt.
Waarom is de tong van een Chow Chow blauw?
Legende en halve waarheden – Er is echter wel een leuke Chinese legende die verklaart waarom de Chow Chow een blauwe tong heeft. Deze gaat als volgt: Terwijl God de aarde aan het ‘ontwerpen’ was, had hij blauw had gekozen voor de lucht. Tijdens het schilderen knoeide God met de blauwe verf.
De Chow Chow ‘s zagen dit gebeuren en renden op het tafereel af. Zij likten de blauwe verf van de grond af. Zodoende hebben zij sindsdien een blauwe tong. Als we deze legende zouden geloven, dan waren er dus ooit Chow-Chows met een normale tong.
Het is dan ook niet voor niets een legende. De oude Chinezen geloofden zelfs dat de blauwe tong bescherming biedt tegen boze geesten. Er is echter geen bewijs om dit te kunnen bevestigen.
Heeft een keeshond een blauwe tong?
Dwergkeeshond – De Dwergkeeshond is een hond die bekend staat om zijn dikke, crèmekleurige, of oranje vacht. Dwergkeeshonden zijn klein en wegen rond de 3,5 kilo. Hoewel sommige exemplaren een blauwe tong of blauwe vlekken hebben op hun tong, hebben de meesten de meer voorkomende roze tong.
Welke hond lijkt op Chow Chow?
De chow pei – De chow chow en de Chinese shar-pei zijn allebei rassen die bekend staan om hun fysieke kenmerken. De chow chow staat natuurlijk bekend om zijn leeuwachtige uiterlijk en de Chinese shar-pei staat vooral bekend om zijn huid met vele rimpels.
De mix van deze twee rassen lijkt meer op de Chinese shar-pei dan op de chow chow. Hij heeft namelijk redelijk korte haren en de kenmerkende rimpels van het Chinese ras. Dat wil niet zeggen dat elke chow pei zo is, want er zijn ook kruisingen die juist wel een lange, zachte vacht hebben.
Deze mix heeft veel beweging nodig en houdt van een actief leven. Het zijn middelgrote honden die zo’n vijftig centimeter groot kunnen worden en ruim 25 kilo kunnen wegen. Hij kan wel vijftien jaar oud worden, maar helaas hebben ze ook wel eens last van erfelijke ziektes zoals entropion.
Kan een hond ADHD hebben?
De hyperactieve hond Atjo Westerhuis [1], Sara Bastiaens [2] In de praktijk zien we regelmatig honden, die hyperactief zijn; in extreme gevallen kan dit leiden tot serieus probleemgedrag. Al gauw krijgen deze honden het etiket ‘ADHD’ opgeplakt. In de meeste gevallen is hyperactiviteit te herleiden naar raspredispositie , conditionering van ‘verkeerd’ gedrag en gebrek aan afleiding, beweging en/of uitdaging. Horwitz [3] noemt de volgende kenmerken als typerend voor ‘ADHD’ bij de hond:
- Hyperactiviteit
- Niet bereiken van sociale volwassenheid
- Het wordt vaker ‘gezien’ bij honden van ≥ 3 jaar [2]
- Niet kunnen wennen aan normale prikkels uit de omgeving [3]
- Opvallend reactief gedrag, met name opwinding
- Herstel van reactief gedrag duurt relatief langer
- Lijkt niet de rust te kunnen vinden, zelfs niet in een rustige omgeving
- Gebrek aan aandacht [4]
- Impulsief gedrag
- Hoge basaal-fysiologische parameters tijdens rust [5]
- Paradoxale kalmerende respons op amfetamines
Horwitz 3 stelt, dat bij deze honden het begrip hyperkinesie (bewegingsdrang) beter past dan over- of hyperactiviteit. Vinke et al. [6] noemen de volgende kenmerken als typerend voor ADHD bij de hond:
- Persisterende rusteloosheid met een hoog activiteiten- en locomotiepatroon
- Overdag niet kunnen slapen, zelfs niet bij af wezigheid van stimuli
- Moeilijkheden om focus te houden, snel afgeleid: slecht of niet kunnen leren
- Impulsief en/of weerbarstig gedrag, soms agressie, moeilijkheden bij responsbeheersing
- Verhoogde hart- en ademhalingsfrequentie
- Snel en veel eten en drinken; zonder aanwijsbare fysieke reden
- Onrustig gedrag is al aanwezig vanaf de puppy leeftijd
- Geen enkele reactie op (meerdere) pogingen om rustig gedrag te stimuleren
- Paradoxale kalmerende respons op amfetamines
[1] Atjo Westerhuis, dierenarts, EduVet Dierenkliniek, Veenendaal, [email protected] nl [2] Sara Bastiaens, nutrionist, Prins Petfoods, Veenendaal, [email protected] nl [3] Hyperactivity in Dogs, Debora F. Horwitz, DVM Dipl. ACVB, NAVC Clinician’s Brief, April 2010 [4] AW: ‘onvolwassen gedrag’ wordt op de leeftijd ≤ 3 jaar vrijwel altijd nog als ‘normaal’ gezien [5] Bijv.
Hier past niet het begrip ‘ADHD’. In uitzonderingsgevallen is er sprake van een vorm van hyperactiviteit, die wel past bij het begrip ‘Attention-Deficit Hyperactivity Disorder’ oftewel ‘ADHD’. niet kunnen wennen aan het geluid van huishoudelijke apparaten of aan mensen die buiten hun routine gaan [6] AW: beter is om hier te spreken van relatief gebrek aan aandacht [7] Hart- en ademhalingsfrequentie (te) hoog, lagere BCS.
AW: bloeddruk: systolisch en diastolisch hoognormaal of te hoog [8] ADHD bij honden, Claudia Vinke, Marjan van Hagen en Matthijs Schilder, Faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht, Gedragskliniek Info, januari 2016. Diagnose De uitdaging is om de (zelden voorkomende) hyperkinetische hond te onderscheiden van de (heel veel vaker voorkomende) hyperactieve honden.
Omdat er geen valide diagnostische test beschikbaar is voor honden met ‘ADHD’, wordt de diagnose vooral gesteld op basis van een gedetailleerde anamnese. De anamnese is alleen waardevol, als de eigenaar zijn of haar hond goed observeert en bij de anamnese ook ruimschoots de tijd krijgt om zijn of haar verhaal tot in de details te kunnen doen.
De eigenaar heeft daarmee een hoofdrol bij het stellen van de juiste diagnose. Daarnaast is samenwerking tussen hondengedragskundige en dierenarts van belang. Enerzijds om met elkaar inzicht te krijgen in de differentiaaldiagnose ‘hyperactiviteit’, anderzijds om (eerst) onderliggende pathologieën uit te sluiten, aan te tonen en te behandelen.
- Hyperactiviteit zou een gevolg kunnen zijn van te veel schildklierhormoon in het bloed, bijvoorbeeld door BARF ‘verontreinigd’ met schildklierweefsel van slachtdieren of ongemak (allergie, pijn);
- Behandeling: methylfenidaat (Ritalin®) Methylfenidaat (Ritalin®) is een synthetisch amfetamine; in principe werkt dit als een sympathicomimeticum en dus opwekkend in plaats van kalmerend;
Kenmerkend voor de hyperkinetische hond is de paradoxale kalmerende respons op amfetamine, hier methylfenidaat. Dus methylfenidaat kan als diagnostische test worden ingezet. Horwitz 3 geeft aan dat, als toediening (in de eigen omgeving) van één enkele dosering (0.
- 5 mg/kg) van methylfenidaat aan een hond, verdacht van hyperkinesie, er binnen 30-120 minuten een positief effect optreedt, de diagnose hyperkinesie ‘vermoedelijk’ bevestigd is;
- Grote verschillen in individuele reacties op toediening van methylfenidaat en een subjectieve beoordeling van de (positieve) reacties door de eigenaar maken deze diagnostische test minder betrouwbaar;
Een positief effect betekent verbetering van de klinische klachten en verlaging van hart- en ademhalingsfrequentie. Vinke et al. 8 benadrukken dat doseren van methylfenidaat lastig is. Doseringen en effecten kunnen kennelijk sterk verschillen per individuele hond.
- Zelfs bij lage doseringen worden negatieve effecten gezien als gevolg van vergiftiging: braken, diarree, tachycardie, verhoogde ademhalingsfrequentie, tremoren, hypertensie en hyperthermie; in een aantal gevallen zelfs agressie! Methylfenidaat is dan ook gecontraïndiceerd bij hartproblemen, epilepsie en epileptiforme aandoeningen, hoge bloeddruk en agressie;
Doseringsadvies van Horwitz 3 voor toepassing van Methylfenidaat (Ritalin®) bij de hond is 0. 5 mg/kg, elke 8-12 uur, resp. 3-2 x per 24 uur. Indien er geen effecten zijn, geen positieve en geen negatieve, kunnen we de dosis verhogen in ‘stapjes’ van met 0.
25 mg/kg, 1 keer in de 3 dagen, totdat een positief resultaat is bereikt of negatieve bijwerkingen optreden, tot een maximum van 2 mg/kg. Vinke et al. 8 waarschuwen, dat er al intoxicaties zijn waargenomen bij een dosis van 1 mg/kg.
Het is aannemelijk, dat in principe de bovengrens ≤ 4 mg/Kg, elke 8-12 uur, resp. 3-2 x per 24 uur, niet moet worden overschreden. Casus Fee (verslag van eigenaar, Sara Bastiaens 2 ) Fee: Kleine Münsterländer, teef, bruin-schimmel, 3 jaar (geboren: 7. 2017) Fee was als pup al het hondje met de bijnaam ‘Duveltje’ (= duiveltje) wel vnl.
liefkozend bedoeld, ze bleef vriendelijk maar haalde toch al wat streken uit. Terwijl alle pups sliepen, was Fee diegene die ergens nog iets aan het ontdekken was. Een dweil die moest worden gesloopt, het plonsbadje moest nog worden gebruikt en nadien in de modder rollen om dan over haar broertjes en zusjes heen te lopen.
Als zij sliep was het toen al met haar hoofd onder broers en zussen. Fee was ook de pup die met de fazant ging lopen toen deze werd geïntroduceerd. De fokker heeft toen zelf gezegd dat ze Fee aan ons toevertrouwden omdat wij ervaring hadden. Ik ben trimmer, pensionhouder en instructeur van opleiding, daarnaast altijd een engelengeduld met dieren gehad en hierdoor ook gepassioneerd.
Welke kleur moet de tong van een hond zijn?
Slijmvliezen – In de bek van de hond check je de slijmvliezen. Je kijkt naar de kleur van het wangslijmvlies, het tandvlees en de tong. Bij de meeste hondenrassen zal de normale gezonde kleur roze zijn. Wanneer het slijmvlies geel is, kan er sprake zijn van geelzucht.
Dit heeft in de meeste gevallen geen spoed. Wanneer de lip en tong erg rood zijn, kan dit een koolmonoxidevergiftiging betekenen. Bij een blauwe lip heeft jouw hond waarschijnlijk zuurstoftekort, waarbij hij kan vechten om adem.
Bij een bleke kleur heeft jouw hond waarschijnlijk bloed verloren. Tip: kijk in gezonde toestand regelmatig even naar het slijmvlies van je hond om te weten hoe deze er in normale toestand uitziet. Zo kun je eerder zien wanneer deze afwijkt en went de hond aan deze handeling.
Kan een hond het syndroom van Down hebben?
Honden 20 september 2020 1 min leestijd Van alle menselijke bevallingen van baby’s met het syndroom van Down, eindigt de bevalling in de helft van de gevallen in een miskraam. De baby’s die de bevalling wel overleven bij mensen, gaan door het leven met het syndroom van Down. Bij honden liggen deze getallen heel anders. Vrijwel alle bevallingen van honden met het syndroom van Down, eindigen in een miskraam. Slechts enkele honden met het syndroom van Down zullen de bevalling overleven.
- En als een hond met dit syndroom de bevalling overleeft, is de kans groot dat hij vlak erna alsnog overlijdt;
- Slechts een enkeling leeft door;
- Herkenning van het syndroom van Down De mens heeft veel kennis opgebouwd over het syndroom van Down bij mensen;
Hierdoor is het mogelijk om dit syndroom van Down op jonge leeftijd te herkennen en hier iets mee te doen. De baby zal extra aandacht en indien nodig medicatie krijgen, waardoor de overlevingskansen groter zullen zijn. Bij honden ligt dit anders. Hier wordt het syndroom van Down lang niet altijd herkend.
Dit kan komen doordat bijvoorbeeld de kennis niet voor handen is bij de eigenaren van de hond. Als een hond bijvoorbeeld bij iemand thuis wordt geboren en er is geen dierenarts aanwezig, dan is de kans klein dat het syndroom van Down wordt herkend.
De hond wordt hierdoor als ‘normaal’ beschouwd en wordt ook als zodanig behandeld. Afwijkend gedrag Een hond met het syndroom van Down zal afwijkend gedrag gaan vertonen. Hij zal niet of nauwelijks communiceren, lopen zal niet of nauwelijks gaan en de hond zal vatbaar zijn voor allerlei aandoeningen.
Welke dieren hebben blauwe tong?
Deze zomer viert Knack. be de mysteries van het leven. Elke dag kruipen we in de huid van een verwonderd kind en verbazen we ons over al dan niet alledaagse mysteries. Vandaag: waarom heeft een giraf een blauwe tong? De giraf is samen met de okapi, de ijsbeer en een aantal koeiensoorten het enige zoogdier met een blauwe tong.
In het geval van de ijsbeer is dat duidelijk te verklaren door wat er zich onder de witte pels van het dier bevindt. De huid, en dus ook de tong, van een ijsbeer hebben een donkerblauwe kleur omdat dat beter het warme licht kan absorberen en dus een soort isolatiemateriaal is.
De verklaring voor de blauwe tong bij de giraf is iets minder duidelijk. Een van de mogelijke redenen is dat de giraffentong weinig bloedvaten heeft. En dat is niet onbelangrijk aangezien hij zich voedt met bladeren van de acacia die lange doornen heeft. Bij het minste sneetje zou de tong aan het bloeden slaan.
Een andere verklaring is de aanwezigheid van melanine, het pigment dat je huid donkerder maakt bij het zonnebaden, in de tong. Melanine beschermt de giraffentong tegen de zon. Ook niet onbelangrijk, want de tong, die tot 50 cm kan worden, slingert zich rond de takken van de bomen en is daardoor vaak blootgesteld aan de zon.
De donkere kleur beschermt dus tegen zonnebrand. En wat met het beroemdste zoogdier met een blauwe tong, denkt u nu? De chowchow. Dat zal helaas een mysterie blijven. De chowchow is, net als de shar-pei een Chinees hondenras dat door de mens gecreëerd werd omdat een blauwe tong in bepaalde milieus wellicht als mooi bevonden werd.
Welk dier heeft een blauwe tong?
Andere zoogdieren – Samen met de chow chow (hondenras), okapi, ijsbeer en een aantal koeiensoorten, heeft de giraf een blauwe tong. De ijsbeer heeft naast een donkere tong ook een donkere huid. Dit is heel slim gedaan door de natuur! Donkere kleuren houden namelijk beter warmte vast dan lichte kleuren.
Waarom blauwe tong?
Sommige mensen merken op een gegeven ogenblik dat ze een paarse of blauwe tong hebben. De blauwe verkleuring kan aan de bovenkant, de zijkant(en) of de onderkant optreden. Een blauwe of paarse aanslag op de tong is niet alleen onaantrekkelijk om naar te kijken, het kan ook een symptoom zijn van een onderliggende aandoening. Gelukkig komt een blauwe of paarse tong vaak door het eten van bepaalde voedingsmiddelen, zoals bosbessen, bepaalde snoepjes of ijsjes of speciale dorito’s uit ‘Doritos Roulette blue tongue’.
- In dat geval verdwijnt de blauwe tongkleur weer snel;
- Bepaalde aandoeningen of ziekten kunnen echter ook verantwoordelijk zijn voor blauwe tongaanslag;
- Een blauwe tong of een tong met een blauwachtige tint kan duiden op een probleem met je gezondheid, variërend van een vitaminetekort tot een bijnierprobleem;
Het kan ook een teken zijn van onvoldoende zuurstof in het bloed, wat een medisch noodgeval is en direct behandeling behoeft.
- Functies van de tong
- Eten en slikken
- Smaak
- Spreken
- Tong en gezondheid
- Blauwe tong door voeding
- Snoep, ijs, sportdrankje en dorito’s
- Rode wijn
- Medische oorzaken van een blauwe of paarse tong
- Bloedcirculatieproblemen
- Tongvarices
- De ziekte van Addison
- Terugkeer van eierstokkanker
- Ziekte van Rendu-Osler-Weber
- Tumoren
- Bepaalde medicijnen
- Andere oorzaken van een blauwe of paarse tongkleur
- Vitamine B2-tekort
- Bacteriën
- Trauma
Waarom is een Chow Chow gevaarlijk?
Een waakhond – Vroeger werd de Chow Chow dus gebruikt als waakhond en als jachthond. Hierdoor is hij erg terughoudend wanneer er mensen zijn die hij niet kent en dan hij erg gaan blaffen. Dat heeft natuurlijk te maken met zijn verleden. Tegenover vreemden en andere honden kan een Chow Chow dan ook redelijk agressief reageren.
Als er iemand op het terrein van de Chow Chow komt die hij niet kent of wanneer er een vreemde hond komt, dan kan hij zelfs angstaanjagend worden. Dat komt omdat ze mensen wantrouwen en territoriaal gedrag laten zien.
Hierdoor lijkt de Chow Chow soms dus wel gevaarlijk, maar je kunt ook bedenken dat hij hierdoor de perfecte waakhond is.
Hoe gevaarlijk is een Chow Chow?
De chow-chow – Een beetje een verrassing misschien, maar de cijfers spreken boekdelen en chow-chows blijken uit studies naar voor te komen als agressieve honden die vooral moeite met vreemden hebben. Dat ze vaak in kleine huizen of op appartementen worden gehouden, helpt niet echt, ze vervelen zich snel en als er geen aandacht komt, ontsporen ze sneller dan andere rassen. .
Hoe duur is een Chow Chow hond?
Kosten van een chowchow bij een erkende fokker Een fokker is volledig vrij in het vaststellen van zijn eigen prijzen. De fokkers die zijn aangesloten bij de chowchow rasvereniging in Nederland, CCVH, Chow Chow Vereniging Holland, vragen prijzen in de range van 1300 tot 1800 euro.
Hoe duur is een Chow Chow hond?
Kosten van een chowchow bij een erkende fokker Een fokker is volledig vrij in het vaststellen van zijn eigen prijzen. De fokkers die zijn aangesloten bij de chowchow rasvereniging in Nederland, CCVH, Chow Chow Vereniging Holland, vragen prijzen in de range van 1300 tot 1800 euro.
Heeft een sharpei een blauwe tong?
Hondenrassen met een blauwe tong – Er zijn hondenrassen die genetisch bepaald een blauwe tong kunnen hebben. Bekende rassen zijn bijvoorbeeld:
- De Chow Chow
- De Shar Pei
- De Eurasiër
Dit zijn alle aziatische hondenrassen die voor een groot deel ook nog genetisch aan elkaar verwant zijn. Bij deze rassen kan dus een volledige blauwe tong worden gezien. Er zijn ook rassen waar we met regelmaat een roze tong met blauwe vlekken zien. Dit zijn bijvoorbeeld de Rottweiler en Golden Retriever. De verkleuring kan ook op latere leeftijd ontstaan. Bij honden die worden geboren met een blauwe tong of blauwe vlekken op de tong gaat het om een goedaardige verkleuring door verhoogde aanmaak van pigment (melanine) door een genetische mutatie.
In de meeste gevallen is de mutatie niet dominant en is de blauwe tongkleur dus een uitzondering. Bij de Shar Pei en de Chow Chow is de mutatie echter dominant, wat wil zeggen dat deze honden eigenlijk altijd een blauwe tong hebben.
Bij een aangeboren blauwe tong of blauwe vlekken op de tong, of het ontstaan van pigmentvlekken op latere leeftijd is er eigenlijk geen risico voor de gezondheid en hoef je je geen zorgen te maken.
Hoe vaak moet je een Chow Chow uitlaten?
Hoe vaak hond uitlaten? – Per hond en ras verschilt het natuurlijk hoe vaak en hoe lang de hond uitgelaten moet worden. Het liefst drie tot vier keer per dag, in de ochtend, middag, avond en voor het slapen gaan. Een volwassen hond heeft behoefte aan een grote wandeling, het liefst meer dan vijf minuten.
- De meeste honden vinden het heerlijk om een half uur buiten te zijn;
- Zo kan je trouwe viervoeter goed rondsnuffelen, zijn energie kwijt en socializen;
- Daarnaast is het voor jezelf ook prettig en gezond om regelmatig naar buiten te gaan en een luchtje te scheppen;
Is je hond bang voor onbekenden of heeft hij gezondheidsproblemen, dan is het verstandig om hem vaker, maar korter uit te laten. Houd ook rekening met de weersomstandigheden, let op bij wandeling met koud weer of juist met warm weer. Kom je niet aan drie tot vier keer per dag wandelen? Maak je dan niet te druk.
Kan een hond het syndroom van Down hebben?
Honden 20 september 2020 1 min leestijd Van alle menselijke bevallingen van baby’s met het syndroom van Down, eindigt de bevalling in de helft van de gevallen in een miskraam. De baby’s die de bevalling wel overleven bij mensen, gaan door het leven met het syndroom van Down. Bij honden liggen deze getallen heel anders. Vrijwel alle bevallingen van honden met het syndroom van Down, eindigen in een miskraam. Slechts enkele honden met het syndroom van Down zullen de bevalling overleven.
En als een hond met dit syndroom de bevalling overleeft, is de kans groot dat hij vlak erna alsnog overlijdt. Slechts een enkeling leeft door. Herkenning van het syndroom van Down De mens heeft veel kennis opgebouwd over het syndroom van Down bij mensen.
Hierdoor is het mogelijk om dit syndroom van Down op jonge leeftijd te herkennen en hier iets mee te doen. De baby zal extra aandacht en indien nodig medicatie krijgen, waardoor de overlevingskansen groter zullen zijn. Bij honden ligt dit anders. Hier wordt het syndroom van Down lang niet altijd herkend.
Dit kan komen doordat bijvoorbeeld de kennis niet voor handen is bij de eigenaren van de hond. Als een hond bijvoorbeeld bij iemand thuis wordt geboren en er is geen dierenarts aanwezig, dan is de kans klein dat het syndroom van Down wordt herkend.
De hond wordt hierdoor als ‘normaal’ beschouwd en wordt ook als zodanig behandeld. Afwijkend gedrag Een hond met het syndroom van Down zal afwijkend gedrag gaan vertonen. Hij zal niet of nauwelijks communiceren, lopen zal niet of nauwelijks gaan en de hond zal vatbaar zijn voor allerlei aandoeningen.