Welke Pijnstillers Zijn Er Voor De Hond?

Pijnstiller voor hond – Pijnstillers kunnen mensen helpen als ze pijn hebben, maar zo zijn er natuurlijk ook pijnstillers voor dieren. Dit zijn speciale pijnstillers die helemaal op uw specifieke dier zijn afgestemd. De geregistreerde pijnstillers voor uw hond, zoals Metacam en Rimadyl, kunnen alleen worden voorgeschreven door de dierenarts.

U kunt deze dus niet online kopen, ze zijn namelijk receptplichtig. Wel hebben wij in onze webshop natuurlijke ondersteunende middelen voor uw hond. Deze zijn vaak op basis van kruiden en planten en kunnen in bepaalde gevallen uw hond helpen ondersteunen bij ongemak.

We raden u aan om eens een kijkje te komen nemen in onze webshop als u op zoek bent naar een natuurlijk ondersteunend middel voor hond of kat.

Kan je een hond een paracetamol geven?

Paracetamol maximaal 5 dagen geven aan honden. De gebruikelijke dosering bij honden is 15-20mg per kg lichaamsgewicht 3-4x per dag. Het is belangrijk bij gebruik bij de hond dat de voorgeschreven dosering strikt wordt gevolgd. Geef niet meer en niet langer dan voorgeschreven.

Kan je een hond ibuprofen geven?

In het kort – Ibuprofen mag nooit aan honden en katten worden gegeven. De kans op vergiftiging is groot. Er zijn veel betere alternatieven voor de hond of kat. Heeft uw dier pijn en wilt u hem een pijnstiller geven, overleg dan met uw dierenarts welke voor uw dier meer geschikt is.

Wat kan je doen als een hond pijn heeft?

Honden laten niet altijd duidelijk zien dat ze pijn hebben. Pijn kan als een teken van zwakte worden gezien en trekt dan negatieve aandacht van andere roofdieren of soortgenoten. Daarom zijn honden vaak geneigd pijn te verbergen, wat het voor de eigenaar niet makkelijker maakt eventuele pijn te herkennen. Toch is het belangrijk dat u pijn bij uw hond kunt herkennen, omdat er sprake kan zijn van een onderliggende ziekte.

Bovendien is pijn slecht voor het welzijn van de hond. Pijn is een onaangenaam gevoel dat aangeeft dat er lichamelijke schade is of dat die zou kunnen ontstaan. Pijn heeft normaal gesproken de functie schade te vermijden of te verminderen en genezing te stimuleren.

Maar heftige of te lang aanhoudende pijn en de lichamelijke veranderingen die hierdoor ontstaan, zijn slecht voor het welzijn van het dier en kunnen herstel juist vertragen. Er is een verschil tussen acute pijn en chronische pijn. Acute pijn ontstaat snel, wordt vaak veroorzaakt door een lichamelijke beschadiging (trauma) en heeft een waarschuwende functie voor het dier om zichzelf te beschermen.

Het is makkelijker te herkennen dan chronische pijn;
Chronische pijn duurt langer dan 3-6 maanden en gaat gepaard met minder duidelijke gedragsveranderingen;
Acute pijn die niet goed herkend en behandeld wordt kan overgaan in chronische pijn;

Hieronder wordt uitgelegd wat de signalen zijn van deze verschillende soorten pijn, zodat u thuis kunt inschatten of uw hond pijn heeft. Een verkort overzicht van mogelijke pijnsignalen vindt u achteraan dit artikel. Wanneer een hond met vage klachten naar de dierenarts wordt gebracht, kijkt deze altijd hoe snel de hartslag en ademhaling van het dier zijn.

Een verhoogde hartslag en ademhaling kunnen duiden op acute pijn, maar ook op stress of angst;
Als uit verder onderzoek niet duidelijk is of er sprake is van pijn of stress, kiest een dierenarts vaak voor pijnstilling om te onderzoeken of de ademhaling en hartslag omlaaggaan;

Als dit het geval is, zal er zeker sprake zijn van pijn. Als eigenaar kunt u de hartslag lastig zelf meten, maar wanneer u merkt dat uw hond sneller ademt dan normaal moet u extra alert zijn. Dit kan duiden op pijn, maar kan ook andere oorzaken hebben (bijvoorbeeld warmte of stress).

Is de hond weer in een koele omgeving of is het moment van stress voorbij en blijft de ademhaling ook na enige tijd nog snel, neem dan contact op met uw dierenarts;
Het gedrag speelt een belangrijke rol bij het herkennen van pijn bij dieren;

Uitingen van gedrag zijn sterk afhankelijk van onder andere omgevingsfactoren. Wanneer een dier naar de dierenarts wordt gebracht, is pijnherkenning vaak nog moeilijker dan thuis. De onbekende omgeving en onbekende mensen zorgen ervoor dat een hond zijn uitingen van pijn probeert te onderdrukken.

Bovendien kan de hond bij de dierenarts last hebben van stress en angst. Het gedrag dat daarbij hoort, lijkt op het gedrag bij pijn. Het is belangrijk dat u gedragsveranderingen die te maken kunnen hebben met pijn al thuis, in de vertrouwde omgeving, kunt herkennen zodat u aan de dierenarts kunt vertellen wat u heeft gezien.

Het gedrag dat een hond die pijn heeft laat zien, is sterk afhankelijk van de oorzaak van de pijn. Daarnaast is de verandering in het gedrag van de hond bij acute pijn vaak anders dan bij chronische pijn. Bij acute pijn verandert het gedrag in korte tijd, wat vaak snel opvalt. De volgende gedragingen kunnen wijzen op acute of chronische pijn:

Verwijzen naar een pijnlijke plek: wanneer een hond pijn heeft op een bepaalde plek gaat hij deze plek vaak herhaaldelijk likken, bijten of krabben. Vooral bij acute pijn wordt dat veel gezien. Daarnaast probeert hij het pijnlijke (lichaams-)deel te verstoppen. Ook kan de hond janken bij aanraking van een pijnlijke plek of zelfs proberen te happen om het pijnlijke lichaamsdeel te beschermen.
Veranderde houding: honden met pijn hebben de neiging een houding aan te nemen die voor hen het minst pijnlijk is. Wanneer een hond acute buikpijn heeft, kan hij bijvoorbeeld met zijn voorpoten doorgezakt op de grond liggen, waarbij zijn kont in de lucht blijft. Dit kan een poging zijn tot verlichting van buikpijn. Honden met chronische pijn vermijden vaak bepaalde houdingen.
Veranderde interactie met mensen: honden die pijn hebben, reageren anders op mensen dan normaal. Sommige honden willen bijvoorbeeld niet meer aangeraakt worden, terwijl anderen juist aandacht opzoeken en steun zoeken. Zeker bij chronische pijn is het meest opvallende probleem doorgaans het veranderde gedrag naar mensen toe.
Gapen, uitrekken en uitschudden: honden die pijn hebben gapen minder vaak, rekken zich minder uit en ook uitschudden doen ze minder.
Verandering in beweeglijkheid: een hond met pijn kan veranderingen laten zien in de manier van voortbeweging of bewegelijkheid. Ze lopen bijvoorbeeld kreupel of lopen stijver dan voorheen. Bij chronische pijn zijn er vaak subtielere veranderingen in dagelijkse bezigheden zoals gaan meer gaan liggen, moeilijker gaan zitten en weer overeind komen of minder graag willen springen (bijvoorbeeld weigeren om de auto in te springen).
Voedsel: honden met pijn hebben soms een verminderde eetlust en kunnen zelfs afvallen.
Janken: soms kan een hond zo’n pijn hebben dat hij ervan gaat janken. Hoewel dit een voor de hand liggende uiting van pijn is, wordt dit regelmatig bestempeld als aandacht zoeken en wordt de pijn niet herkend.

Naast bovenstaande gedragingen komen de volgende gedragsveranderingen voor bij chronische pijn:

Energie: veranderingen in energieniveau, vrolijkheid, speelsheid en conditie. De hond wil bijvoorbeeld niet meer wandelen of hij wil wel spelen, maar het lijkt alsof hij geremd wordt.
Veranderingen in humeur en houding: een hond met chronische pijn kan hier een slecht humeur van krijgen. Zo wordt hij bijvoorbeeld angstig, verandert de alertheid, trekt hij zich terug, geeft hij een droevige indruk, heeft hij een verminderd zelfvertrouwen en komt onzeker over, neemt hij een ineengedoken houding aan, is hij sloom of minder sociaal.
Agressie: chronische pijn kan een oorzaak zijn van agressie. Het is belangrijk te beseffen dat chronische pijn zelden de enige oorzaak is van de agressie. Het kan agressief gedrag wel erger maken en pijn moet daarom altijd eerst uitgesloten worden wanneer er sprake is van probleemgedrag.
Signalen van ongemak: het regelmatig maken van geluiden als grommen of janken, verandering in lichamelijke verzorging, een depressieve indruk maken, veranderde reactie op mensen of andere honden (een hond kan steun gaan zoeken bij u, of zich juist gaan verstoppen of terugtrekken).
Uiterlijke veranderingen: bij langdurige chronische pijn kan de spiermassa afnemen, bijvoorbeeld doordat een lichaamsdeel niet of weinig gebruikt wordt. Ook kan door verminderde verzorging of minder eten de vacht van het dier een minder verzorgde indruk maken.
Slaapproblemen: meer of juist slechter slapen.

Elke hond heeft een bepaalde aanleg, een eigen persoonlijkheid en eigen ervaringen, waardoor elke hond andere pijnsignalen laat zien en anders reageert op pijn. Het is daarom belangrijk om altijd te vergelijken met het normale gedrag van uw hond voordat er problemen waren: wanneer het gedrag afwijkt kan er sprake zijn van pijn. Om pijnherkenning bij honden makkelijker te maken, zijn er allerlei onderzoeken gedaan naar het gebruik van schalen waarbij pijn beoordeeld wordt met een cijfer tussen de 0 en 10 of tussen de 0 en 100.

Chronische pijn is moeilijker te herkennen. De subtiele gedragsveranderingen zijn vaak alleen herkenbaar voor de mensen die de hond door en door kennen. Omdat bij chronische pijn het gedrag heel langzaam verandert en niet gekoppeld is aan bijvoorbeeld een verhoogde hartslag, is de herkenning van chronische pijn bijna geheel afhankelijk van pijnherkenning door u als eigenaar.

Op deze manier wordt beoordeeld of er pijn aanwezig is en zo ja hoe erg de pijn is die het dier ervaart. Een pijnschaal die thuis gebruikt kan worden door eigenaren is de ‘Canine Acute Pain Scale’ van de Colorado State University. Dit is een zogenaamde samengestelde pijnschaal waarin gedrag, houding en gedragsveranderingen samengevoegd zijn.

Deze pijnschaal is ook thuis makkelijk te gebruiken;
Hierbij geven bepaalde schetsen de houding van de hond weer en kan een keuze gemaakt worden uit verschillende gedragingen die al dan niet vertoond worden;

Daaruit komt vervolgens een score tussen de 0 en 4, waarbij 4 staat voor ernstige pijn. De pijnschaal vindt u via deze link: http://www. vasg. org/pdfs/CSU_Acute_Pain_Scale_Canine. pdf. Er is veel verschil tussen honden in zowel uiterlijk als gedrag; bespreek daarom met uw dierenarts of dit meetinstrument ook voor uw dier bruikbaar is.

Soms is het moeilijk om gedrag dat te maken heeft met pijn te onderscheiden van andere gedragingen, zoals bijvoorbeeld angst of stress. Gedragingen die een hond kan laten zien als hij stress ervaart zijn bijvoorbeeld verdedigende agressie, herhaaldelijk slikken, hijgen, ontwijken, verstoppen, ijsberen, rusteloosheid, contact zoeken met een mens of andere hond, janken, kwijlen, platte oren, lage staart, voedsel weigeren en lippen likken.

Verschillende van deze stresssignalen kunnen ook waargenomen worden bij een hond met pijn, zoals hijgen, rusteloosheid, ijsberen, janken of contact zoeken. Het is belangrijk om een hond die stresssignalen laat zien goed te observeren om te zien of er misschien ook sprake kan zijn van pijn.

Let bijvoorbeeld op of de hond verwijst naar een pijnlijke plek of lichaamsdeel. Daarnaast kan de pijnervaring voor de hond verergeren wanneer hij tegelijkertijd andere stress ervaart. Om stress te verminderen bij een hond met pijn kan de eigenaar rustig bij het dier gaan zitten, zorgen voor zo min mogelijk geluiden, honden en katten gescheiden houden en een donkere omgeving creëren.

Honden kunnen ons niet zeggen of en hoeveel pijn ze hebben. De hierboven beschreven gedragingen zijn aanwijzingen voor pijn, maar dit zijn vaak indirecte aanwijzingen. Pijn veroorzaakt stress en soms ook angst, maar ook andere oorzaken dan pijn kunnen stress en angst veroorzaken.

In overleg met uw dierenarts kan besloten worden om ook bij twijfel een diagnostische pijnbehandeling te starten en na drie tot vier weken het gedrag opnieuw te beoordelen;
Wanneer de hond duidelijke verbetering laat zien met de ingestelde pijnstilling, is het zeer aannemelijk gemaakt dat pijn inderdaad een onderliggende oorzaak van de problemen is;

Verbetert het gedrag niet, dan zijn er zeer waarschijnlijk andere oorzaken dan pijn. Het is belangrijk dat pijn bij uw hond behandeld wordt. Neem daarom contact op met de dierenarts als u denkt dat uw hond pijn heeft. Deze kan het dier onderzoeken om de oorzaak te achterhalen, maar kan bovendien pijnstillers geven die geschikt zijn voor honden.

Gebruik nooit (zonder voorafgaand overleg met uw dierenarts) pijnstillers die voor mensen bedoeld zijn, deze zijn in veel gevallen giftig voor dieren! Als u op de hoogte bent van veelvoorkomende ziektes en aandoeningen die de oorzaak kunnen zijn van pijn bij honden, kunt u sneller en makkelijker pijnsignalen bij uw hond opmerken;

Hierdoor worden pijnlijke aandoeningen eerder ontdekt zodat ze behandeld kunnen worden. De hond hoeft minder lang met een ziekte of aandoening rond te lopen en lijdt daardoor minder. Het blijft altijd belangrijk contact op te nemen met een dierenarts wanneer u pijnsignalen waarneemt.

Hieronder volgen enkele voorbeelden van ziekten die pijn veroorzaken. Artrose bij honden is een veelvoorkomende gewrichtsaandoening en één van de belangrijkste oorzaken van chronische pijn. Het komt regelmatig voor bij oudere honden, maar kan soms ook al vanaf jonge leeftijd optreden.

Artrose heeft effect op de meest beweeglijke gewrichten en ontwikkelt zich langzaam waardoor het moeilijk te herkennen is. Kenmerken van artrose zijn verminderde beweeglijkheid, verminderde activiteit en andere veranderingen in gedrag zoals stijfheid, kreupel lopen, tegenzin om te lopen of verminderde speelsheid.

Artrose komt vaker voor in oudere en zwaardere honden, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. Wanneer een hond één van deze veranderingen in gedrag of bewegelijkheid laat zien, kunt u het beste contact opnemen met dierenarts.

Voor oudere honden is het normaal dat ze wat stijver en minder beweeglijk worden. Het gebeurt echter regelmatig dat daarnaast ook artrose speelt die onopgemerkt blijft, waardoor de hond onnodig chronisch pijn heeft. Kanker is één van de belangrijkste doodsoorzaken bij honden.

Geschat wordt dat één op de vier honden overlijdt aan kanker. Kanker kan pijn veroorzaken. De intensiteit van kankerpijn is afhankelijk van een aantal factoren: de plek van bijvoorbeeld een tumor, de duur en het soort kanker.

Kankerpijn begint meestal als een acute milde pijn die over kan gaan in, soms ernstige, chronische pijn. Daarnaast kunnen kankerpatiënten doorbraakpijn ervaren. Dit zijn plotselinge, kortdurende aanvallen van extreme pijn die spontaan of door beweging ontstaan.

Het blijkt dat kankerpatiënten vrijwel altijd chronische pijn ervaren. Aangezien kankerpijn moeilijk te herkennen is, letten dierenartsen over het algemeen vaak op begeleidende verschijnselen die op kanker kunnen wijzen.

Een aantal voorbeelden zijn: verhoogde eetlust maar desondanks gewichtsverlies, pogingen doen om druk op de poten te verlichten, buikpijn die kan leiden tot braken of staan met een gebolde rug. Gebitsproblemen bij de hond worden vaak over het hoofd gezien en kunnen de oorzaak zijn van pijn.

Sommige honden laten niet graag hun bek openen waardoor het herkennen van een slecht gebit moeilijker wordt;
Het is aan te raden honden al van jongs af aan te laten wennen aan het openen van hun bek en daarbij het gebit te inspecteren;

Als een hond last heeft van zijn gebit kan hij terughoudend zijn om dingen op te pakken, ergens op te kauwen of te slikken. Hij kan dan voedsel of speeltjes uit de mond laten vallen. Daarnaast kan een hond met gebitsproblemen last hebben van een trillende kaak, klapperende tanden of kwijlen.

Bovendien is een slechte adem vaak het gevolg van problemen met het gebit of het tandvlees;
Ga bij dergelijke symptomen naar de dierenarts om het gebit te laten controleren;
Zie ook het document ‘ Gebitsverzorging bij de hond ‘;

Syringomyelie is een zeer pijnlijke aandoening aan het ruggenmerg. Deze aandoening komt relatief vaak voor bij een aantal rassen, waaronder de Cavalier King Charles Spaniël , de Chihuahua en de Dwergkeeshond. Naast minder energie hebben en neerslachtig overkomen zijn de pijnsignalen die een hond met syringomyelie vertoont vrij typisch.

Erg opvallend is het aanhoudend krabben aan één kant van de schouder of nek (achter het oor) waarbij de huid vaak niet aangeraakt wordt;
Daarnaast kan de hond ook overgevoelig zijn voor aanraking aan één kant van het hoofd, de nek of de schouder;

Het beste is natuurlijk om pijnklachten zo veel mogelijk te voorkomen. Dit is helaas niet altijd mogelijk, maar sommige aandoeningen kunnen door middel van een goede verzorging van uw hond voorkomen worden of milder verlopen. Meer informatie over een goede verzorging voor een gezonde hond is te vinden in het document ” Houd uw hond gezond! “. Lichaamsfuncties

Snelle hartslag en ademhaling
Minder of niet eten; afvallen

Gedragsveranderingen:

Verwijzen naar een pijnlijke plek: bijten, krabben, likken
Janken of agressie bij aanraken van een pijnlijke plek
Rusteloosheid
Veranderde houding
Vermijden van bepaalde houdingen
Veranderde interactie met mensen; terugtrekken of juist steun vragen
Minder gapen, uitrekken en uitschudden
Verandering in beweeglijkheid; kreupel, stijf
Vermijden van bepaalde bewegingen, zoals niet willen springen, wandelen, zitten
Janken; Regelmatig grommende of jankende geluiden maken
Veranderingen in energieniveau, vrolijkheid, speelsheid en conditie
Veranderingen in humeur en houding, depressieve indruk maken
Agressie
Verandering in lichamelijke verzorging,
Veranderde reactie op mensen of andere honden
Uiterlijke veranderingen: afgenomen spiermassa, slechter uitziende vacht
Slaapproblemen

Wat doet paracetamol met een hond?

Paracetamol kan dodelijk zijn – Bij de kat is 75 mg/kg al dodelijk, dat wil zeggen dat ½ paracetamol tablet van 500 mg al dodelijk kan zijn voor een kat. Bij een dosering van 20 mg/kg kunnen al vergiftigingsverschijnselen ontstaan, dat betekent bij minder dan een kwart tabletje! Verschijnselen die gezien kunnen worden zijn: braken, benauwdheid, depressie en niet willen eten.

Uiteindelijk kan er zeer ernstige leverschade ontstaan en kunnen er problemen met de rode bloedcellen, die het zuurstof transporteren door het lichaam, ontstaan;
Honden reageren minder heftig op paracetamol;

Bij honden is 250 mg/ kg dodelijk, maar er is sprake van een zeer grote variatie tussen individuen. Bij een dosering van 100-150 mg/ kg kunnen al vergiftigingsverschijnselen ontstaan. Een dosering die wel gebruikt wordt voor honden is 15 mg/kg, maximaal 3 maal daags.

Omdat paracetamol een zeer korte werkzame periode heeft bij honden, maximaal 1,5 uur, is het gebruik van weinig nut en kunnen er alleen grote problemen ontstaan wanneer per ongeluk te veel wordt gegeven;

Het is aan te raden alleen pijnstillers te gebruiken die worden voorgeschreven na een bezoek aan de dierenarts.

Kan ik mijn hond een pijnstiller geven?

Het antwoord in het kort – Aspirine of ibuprofen kunnen niet zomaar bij de hond of kat gebruikt worden als pijnstiller. Dit kan gevaarlijk zijn voor uw hond of kat. Paracetamol kan wel aan de hond gegeven worden maar in een andere dosering dan bij de mens.

Voor katten is paracetamol uiterst giftig (ook voor fretten);
Ook andere middelen, op recept verkrijgbaar, zijn niet geschikt voor uw hond of kat;
Natuurlijk leggen we graag uit waarom! Speciaal voor dieren zijn er pijnstillers die veel beter werken voor de hond of kat, en die ook getest zijn op veiligheid bij huisdieren;

En, de ene pijnstiller is de ander niet. Heeft uw dier pijn, overleg dan met uw dierenarts over het meest geschikte medicijn. Heeft uw dier toch medicijnen voor de mens gegeten of gedronken, neem dan met spoed contact op met uw dierenarts. Mogelijk is er sprake van een vergiftiging. .

Kan je een aspirine aan een hond geven?

Aspirine bij de hond – Aspirine kan nauwelijks veilig worden gebruikt als pijnstillers voor honden. Het is een NSAID en vermindert zwelling, pijn, de ontsteking en vermindert de koorts. De toxische ofwel giftige dosis ligt heel dicht bij de werkzame dosis.

Daarom is het belangrijk om heel voorzichtig te doseren. Het wordt soms gebruikt als pijnstiller van niet al te heftige soort (kleine pijntjes). Een volwassen aspirine bevat 320 mg acetylsalicylzuur en is dodelijk voor een hond van 5 kilogram.

Puppy’s kunnen geen aspirine verdragen, ze missen het mechanisme om deze stof uit het lichaam te verwijderen en voor een pup is aspirine bijna altijd dodelijk.

Welke ontstekingsremmers zijn er voor honden?

Welke pijnstilling bij artrose hond?

Omega-3 vetzuren als pijnstilling voor je hond – Zoals eerder aangegeven wordt pijn vaak veroorzaakt door ontsteking. Omega-3 vetzuren kunnen een belangrijke rol spelen bij het verminderen van ontsteking. Daardoor kunnen deze vetzuren dus indirect een pijnstillende werking hebben, zeker als het gaat om gewrichtsontstekingen en artrose.

Niet alle vetzuren zijn van even goede kwaliteit. Producten die goed inzetbaar zijn bij gewrichtspijnen zijn bijvoorbeeld Doils Joint en Buster VitalChew Joints & Mobility. Zeker in het geval van artrose en gewrichtsproblemen zijn er nog veel meer supplementen die je hond kunnen ondersteunen en die ervoor kunnen zorgen dat je hond minder echte pijnstilling van de dierenarts nodig heeft.

Denk aan supplementen als Flexadin Advanced en Synopet Cani-Syn.

Is diclofenac giftig voor honden?

Als een huisdier iets eet of drinkt wat niet voor hem bestemd is, is het mogelijk dat het dier daardoor een vergiftiging oploopt. Veel stoffen die wij in huis hebben, zijn ongezond voor dieren. Huishoudproducten, planten, medicijnen en andere stoffen zijn al gauw verdacht, maar ook etenswaren die voor de mens geen enkel kwaad kunnen, zijn voor dieren soms gevaarlijk. In dit document wordt een aantal van deze giftige stoffen besproken.

Heeft uw dier iets verkeerds gegeten, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts;
Deze kan u vertellen of dit al dan niet een probleem veroorzaakt en of u direct naar de praktijk moet komen;
Houd indien van toepassing de verpakking van de stof waaraan hun dier is blootgesteld of het kaartje van de desbetreffende plant bij de hand zodat u de dierenarts precies kunt vertellen om welke stoffen het gaat;

Gebruik nooit zout om uw dier te laten braken! Hij kan daardoor een zoutvergiftiging krijgen en daar zelfs aan overlijden. Uw dierenarts kan uw dier, indien nodig, een injectie geven waardoor hij gaat braken. Een aantal voedingsmiddelen die mensen zonder problemen kunnen nuttigen, is voor onze huisdieren giftig.

Chocolade vormt een gevaar voor uw huisdier. In chocolade zit namelijk theobromine. Deze stof is voor de mens niet giftig maar wel voor dieren als honden, katten, paarden, papegaaien en fretten. Theobromine vergiftiging komt het vaakst voor bij honden doordat zij het gemakkelijkst bij voedsel op tafel kunnen.

De gevoeligheid voor theobromine verschilt per hond. Hoeveelheden die bij de ene hond tot ernstige ziekteverschijnselen leiden, geven bij de andere hond nauwelijks symptomen. Verder verschilt de hoeveelheid theobromine per type chocolade: pure chocolade bevat meer dan melkchocolade, terwijl in witte chocolade nauwelijks theobromine aanwezig is.

Overigens is er naast chocolade nog een andere bron van een mogelijke cacaovergiftiging: cacaodoppen die in tuinen gebruikt worden bevatten ook theobromine en kunnen vooral voor honden aantrekkelijk zijn om op te eten! Als een dier een gevaarlijke hoeveelheid theobromine heeft binnengekregen treden de eerste symptomen na ongeveer 1 tot 4 uur, soms na 6 tot 24 uur op.

Na het opeten van verpakte chocolade kan het optreden van symptomen een aantal dagen vertraagd zijn. In eerste instantie bestaan de symptomen uit braken, pijnlijke buik, diarree, mogelijk samen met onrust, hyperactiviteit, versnelde ademhaling en hartslag, veel drinken en veel plassen.

In ernstige gevallen kunnen spiertrillingen en -stijfheid, dronkemansgang, koorts, epileptische aanvallen, hartritmestoornissen en coma optreden;
Het dier kan overlijden als gevolg van hartritmestoornissen of ademhalingsproblemen;

Tegen theobromine bestaat geen tegengif. De behandeling bestaat uit het bestrijden van de symptomen. Verschijnselen kunnen zonder behandeling zo’n drie tot vier dagen aanhouden omdat het lang duurt voor de giftige stoffen zijn afgebroken. Raadpleeg altijd een dierenarts als u denkt dat uw huisdier chocolade heeft gegeten! Vergiftiging door druiven of rozijnen worden vooral waargenomen bij honden, maar ook katten en fretten lijken gevoelig.

Waarom druiven en rozijnen giftig zijn voor dieren is onbekend;
Let op, ook voedingsmiddelen waarin druiven of rozijnen verwerkt zijn, zoals krentenbrood en rozijnencakes, kunnen problemen veroorzaken! Braken en diarree zijn de eerste tekenen van vergiftiging met druiven of rozijnen en dit treedt meestal op in de eerste 6 tot 24 uur na inname;

Andere verschijnselen zijn sloomheid, niet eten, buikpijn, zwakte, uitdroging, veel drinken en rillen. Binnen 24 tot 72 uur na inname kan acuut nierfalen ontstaan, met een daling van de urineproductie tot gevolg. Wanneer er geen urine meer wordt geproduceerd, zijn de vooruitzichten slecht en wordt meestal gekozen voor euthanasie.

Omdat de gevoeligheid voor druiven en rozijnen sterk tussen honden lijkt te variëren, is het advies om altijd direct uw dierenarts te raadplegen als u vermoedt dat uw hond druiven of rozijnen heeft gegeten.

Bij honden en katten worden na het eten van avocado voornamelijk maagdarmklachten gezien, zoals braken en buikpijn. Daarnaast kan het opeten van de grote pit verstopping van het maagdarmkanaal veroorzaken. Het hoge vetgehalte in het vruchtvlees kan aanleiding geven tot ontsteking van de alvleesklier.

Voor veel andere dieren is avocado veel giftiger;
Vissen, konijnen en knaagdieren zoals muizen, cavia’s en ratten zijn gevoelig voor avocado;
Vogels zijn zelfs erg gevoelig voor avocado;
Blootstelling aan avocado kan bij vogels binnen 24 tot 48 uur overlijden tot gevolg hebben;

De eerste symptomen zijn sloomheid, niet op de stok kunnen blijven zitten, een slordig verenkleed, stoppen met eten en benauwdheid (ademen met open snavel). Raadpleeg uw dierenarts als u vermoedt dat uw dier avocado heeft gegeten. Allium soorten (ui-achtigen) kunnen bij dieren zowel vers, maar ook gedroogd, puur of verwerkt in gerechten of voedingsproducten vergiftigingsverschijnselen veroorzaken.

Met name honden en katten zijn erg gevoelig, maar ook bijvoorbeeld paarden en koeien;
Allium soorten bevatten stoffen die omgezet worden in zogenaamde ‘oxidanten’;
Deze oxidanten kunnen de rode bloedcellen beschadigen;

Hoe laat een hond merken dat hij pijn heeft?

Pijn herkennen – Acute pijn is vrij gemakkelijk te herkennen bij een hond. Het dier zal bij aanraking zich terugtrekken, piepen, janken, gillen of zelfs agressie kunnen vertonen. Dit is een reflex op heftige pijn. Hier kan de hond niets aan doen. Chronische pijn is lastiger.

Hoe merk je dat je hond dood gaat?

Hoe weet ik of mijn oude hond sterft? – Een oude hond die stervende is vertoont typische gedragskenmerken. De leeftijd waarop een hond een natuurlijke dood sterft, is voor elk hondenras verschillend. De leeftijd kan variëren van 8 tot 16 jaar. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen op de regel. De meest voorkomende symptomen van een stervende oude hond zijn onder andere:

Het tandvlees en de slijmvliezen zijn bleek van kleur: dat komt omdat het hart minder snel bloed rondgepompt. Daardoor is ook het zuurstofgehalte in het bloed lager. Het tandvlees van de hond kan wit of blauwachtig van kleur zijn.
De ademhaling is moeilijk en diep: de manier waarop oude honden die sterven ademhalen verandert. De klank is vaak zwaarder en dieper, maar kan juist ook sneller zijn. Dit komt veel voor bij honden die pijn hebben. Ademhalen kost in deze fase moeite.
Bewegen is pijnlijk: als het einde nadert kan bewegen pijnlijk zijn. De hond komt niet meer uit zijn mand en doet geen moeite meer om je te begroeten. De kleinste aanraking kan in dit stadium al pijnlijk zijn. Dit uiten oude honden ook door te grommen of te blaffen.
De hond eet en drinkt niet meer: wanneer jouw viervoeter weet dat hij gaat sterven, hebben ze vaak geen of weinig trek. Dat geldt ook voor het drinken.
Lichaamsgewicht neemt af: een stervende hond verliest ook lichaamsgewicht. Dat komt omdat ze vaak niet meer of te weinig eten. Ook pijn zorgt ervoor dat jouw oude viervoeter vermagert. Dat kost zeker in deze fase heel veel energie.
Lichaamstemperatuur daalt: het lichaam van de hond voelt koud aan. Ook als je hem warm houdt met een dekentje. Het lichaam bereidt zich langzaam voor op het sterfproces. Het hart werkt minder goed. Ook het bloed minder snel rondgepompt.
De hond is futloos: stervende honden zijn futloos en hebben een gebrek aan energie. Vaak liggen ze de hele dag in hun mand, zonder zich te vervoeren.
Onrustig gedrag of afzonderen: een stervende oude hond heeft de neiging om zich terug te trekken. Vaak zoeken ze een rustige of zelfs een ongewone plaats op.
De hond laat zijn plas lopen: oude honden die sterven worden vaak incontinent. Dat wil zeggen dat ze hun plas en poep laten lopen. Dat kan te maken hebben met het gebrek aan energie, maar ook met pijn. Jouw viervoeter kan bijvoorbeeld moeilijk een zittende beweging maken door toedoen van HD, ED of artrose.

Kan een hond trillen van de pijn?

Waarom trilt mijn hond? – Zoals we al zeiden hoeft een trillende hond niet direct te betekenen dat er iets mis is. Sommige honden trillen nu eenmaal meer dan anderen. Kou kan hiervoor een onschuldige reden zijn. Enkele redenen waarom je hond mogelijk trilt zijn: Kou : honden hebben over het algemeen minder snel koud, maar met name de kleinere honden zoals een chihuahua kan het in de sneeuw toch snel fris krijgen.

Trillen is in dit geval heel normaal en geen reden tot paniek;
Een hondenjas kan in dit geval een goede uitkomst zijn;
Het staat niet alleen leuk, maar is ook nog functioneel;
Een croci hondenjas of trixie winterjas zijn hiervoor zeer geschikt;

Hondenziekte: hondenziekte (distemper) kan veroorzaakt worden door een virus en zorgt voor geïrriteerde neus en luchtwegen. Ook problemen met de darmen en maag komen hierdoor veel voor. Een van de ‘bijwerkingen’ kan ook het trillen bij je hond veroorzaken.

Vaak hoef je hier niet direct iets aan te doen. Het afweersysteem van je hond heeft even tijd nodig om het virus tegen te gaan. Zorg dat je in deze periode goed voor je hond zorg en dat het genoeg drinkt en gezond eet.

Misselijkheid : bij misselijkheid kan het lichaam van een mens soms beginnen te trillen en dit geldt ook voor honden. Problemen met nieren of lever kunnen deze misselijkheid veroorzaken, maar ook te veel en te snel eten zijn veelvoorkomende oorzaken van misselijkheid bij je hond.

Vaak gaat de misselijkheid vanzelf over. Vermoed je echter dat je hond iets heeft gegeten dat niet zou moeten, bijvoorbeeld iets wat buiten gelegen heeft? Dan kan het verstandig zijn om de dierenarts te raadplegen.

In het ergste geval kan je hond iets gegeten hebben dat giftig is, bestrijdingsmiddelen bijvoorbeeld. Ouderdom: ook de ouderdom is een veelvoorkomende oorzaak van een trillende hond. Spieren gaan het hierdoor soms minder goed doen en kunnen in rust beginnen te trillen.

Wél kunnen deze trillingen ook pijn veroorzaken en bij aanhoudende trillingen in een oude hond is het verstandig toch een dierenarts te raadplegen;
Epilepsie: wellicht een van de vervelendste dingen om te zien bij je hond is een epilepsieaanval;

Dit ziet er vervelend uit, maar is natuurlijk het ergst voor je hond zelf. Je hond begint enorm te trillen en heeft geen controle meer over het lichaam. Proberen op te staan leidt vaak direct tot het vallen. Ook komt kwijlen hier altijd veel bij voor. Op het moment zelf kun je hier niet zoveel aan doen.

Raadpleeg als het vaker voorkomt wel direct de dierenarts. Stel je hond gerust zonder hem aan te raken tijdens een aanval. Gezelschap is op dit moment het belangrijkste. Ook het verplaatsen van de meubels is verstandig zodat je hond zich nergens aan stoot.

Vergif : honden stoppen het liefst alles in hun bek. Vaak kan dit geen kwaad als we het hebben over een stok of een speeltje. Problemen zoals trillen kunnen alleen voorkomen als je hond iets verkeerds eet. Chocola bijvoorbeeld of sigaretten kunnen voor nare situaties zorgen.

Ook kauwgom of slakkenkorrels kunnen voor flinke trillingen zorgen bij je hond. De genoemde zaken zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken van een trillende hond. Natuurlijk zijn er ook een hoop minder veelvoorkomende oorzaken zoals ziektes aan bijvoorbeeld de hersenen of andere infecties.

Het beste wat je kunt doen als je twijfelt aan de trillingen van je hond is dan ook het raadplegen van de dierenarts. Het juiste voer is een goede manier om gezondheidsproblemen bij je hond te voorkomen. Weet jij precies welk voer je hond nodig heeft? Vind het snel uit via dit nieuwe concept.

Hoeveel paracetamol is dodelijk voor hond?

Gebruik van paracetamol bij de hond kan echter tot vergiftiging leiden. Bij honden is 250mg/kg lichaamsgewicht dodelijk, maar er bestaat een grote variatie tussen individuen. Over het algemeen wordt bij de hond als veilige dosering 15mg/kg aangehouden, maximaal 3x daags.

Hoeveel paracetamol per dag Thuisarts?

U mag 3 tot 4 keer per dag 1 tot 2 pillen van 500 milligram paracetamol gebruiken. Doe dit zo kort mogelijk, bijvoorbeeld een paar dagen. En nooit langer dan 1 maand achter elkaar.

Is paracetamol?

Paracetamol is een pijnstiller. Het verlaagt ook koorts. Bij verschillende soorten pijn, zoals: hoofdpijn, migraine, keelpijn, oorpijn, spierpijn, gewrichtspijn, menstruatieklachten en artrose (pijn doordat uw gewrichtskraakbeen dunner wordt). Ook bij koorts, griep en verkoudheid.